Nur Nebiye Koşanlardayız

Nur Nebiye Koşanlardayız

Nur Nebi âlemi doldurdu İslam nuruyla

Yaş yanarken az daha yanıyordu kuruyla

Gönlündeki merhametin nurdan nuruyla

Nuruna karışıp imanla peşinden gidenleriz

Âlemlere Rahmet nuruyla merhametiyle geldi

Onu görenler nuruyla merhametiyle güldü

Zalimlerin saltanatı yıkıldı hepsi geberdi öldü

Merhametinin nuruna karışarak peşinden gülenleriz

Yarattı Rahman onun nuru için arşı alayı insanı

Gördün mü hiç peşinden gidip de perişan kalanı

O İslam nuruyla iman nuruyla söylemezdi yalanı

İslam iman nuruna karışarak onu sevenlerdeniz

Nur Kur’an’ı indirdi gönüllere yirmi üç yılda

Anlaşılsın sindirilsin istedi gönüllerde kalsın akılda

Nur Nebi çok severdi insanları inanın kendi canında

Nur Kur’an Nur Sünnete karışarak peşinden gidenleriz

Seherde dinleyin adını Rahmanı anar cümle kuşlar

Sabah namazını kılmak için kalkar müminler secdede başlar

Cümle insanlık dert içinde akar gözlerde yaşlar

Gönüllere İslam’ı imanı katarak nur Nebiye koşanlardayız

Tövbe kapısına koşan kul günahını var af ettir

Bu dünyada yalan dolanı nefreti sen imanınla bitir

İman etmeyen kula imanla git merhametle var gönlüne gir

Tövbe kapısında günahını terk ederek Nur Nebiye ulaşanlardayız

Kul Vakit gelince ecelle göç yolculuğu başlar

Hazırlığın yoksa yol için yıkılır üzerine kayalar taşlar

Hazırlığın varsa ne mutlu seni taşır mezarına kuşlar

Hazırlıkla iman merhametle Nur Resule yarışanlardayız

Kul Mehmet’im sen Rahmanı Nur Nebiyi zikir et gönülden

İyilik yap derdi olanın yarasın sar sende gelirse elinden

Salih amel merhametle ol ahirette buluşalım cennete

İnsanlık derdine imanı gönlümüzü kattık Nur Nebiye varanlardayız

Mehmet Aluç-Kul Mehmet