Belkide Ben Seni Boşuna Arıyorum!

   

                    

Sana doğru gelecek, senin bulunduğun şehre hareket edecek bir otobüs ve tren seferi varmıdır bilmiyorum, arıyorum elim boş dönüyorum sokaklarda...

Yüreğimde hasretin, gözlerimde gülümseyen gözlerin,ellerimde sıcaklığın,sokaklarımda senli kokun var iken, düşüncemde sen yağıyorsan damla damla yüreğime, bırakılmış bir köşede sensizliğimin karanlığında kaybolmayı arıyorum bulamıyorum, elim bom boş geri dönüyorum havasız sensiz odama...

Geziyorum ülkeyi şehirleri, belki beni görürü sevinir bana doğru gülümseyerek koşarsın diye,amam  yine sen yoksun başım önümde üzgün tozlu yollara düşüyorum elim gönlüm bom boş, banyomun camında nefesinle  buğulanan camlara elimi sürüyorum senden bir iz bir nefes oldun diye, lakin yine hüsran yine elim gönlüm bom boş yatağıma dönüyorum, sana söyleyemediğim sözcüklerin hecelerin içinde boğuluyorum...

Belkide ben seni boşuna arıyorum,belki sen beni hiç sevmemiş olabilirsin ve giderken sana gelen yolları bana kapatmış olabilirsin,evet evet bu olabilir.Yoksa sana gelen yollarım neden kapalı olsun? Öyle ise, sen bana gelene kadar, seni sevdiğimi gökyüzüne haykırıyorum ve eğer beni sevmiş isen sesimi duyar gelirsin,seni senin sıcaklığınla sakladığım, yüreğimde seni beklerken  bulursun beni.

Mehmet Aluç