Ey ayrılık sen vuslatı bilmezsin
Var gel bana sana vuslatı anlatayım
Gör o güzel enfes gönül güzelliğini
Uzak ufuklarda bakma az vuslata yaklaş
Hatıralarla mazime gömülme az gülümse
Gölgede bile ayrılık kefeni giyme özümse
Var vuslata sor halini gör karanlık halini
Uzak ufuklarda bakma az vuslata yaklaş
İnletirsin figan ile dağlar aşırtır yolda bırakırsın
Vuslat ise hülyaları besleyen büyüten kavuşturan
Kıvılcımı ile gönülde seni yok eder unutturan
Uzak ufuklarda bakma az vuslata yaklaş
Gezdiğin kıyılara bak çöl değil
Dik başınla durma vuslat önünde eğil
Bu dünya sana kalacak kar değil
Uzak ufuklarda bakma az vuslata yaklaş
Kırkayağın mı vardır ey ayrılık
Ayık gezen yok seninle bu çok ayıp
Kar yağdırırsın yaz ayında bu büyük kayıp
Uzak ufuklarda bakma az vuslata yaklaş
Yaklaşırsın sonra ırak illere kaçarsın
Seni bulup silmek gönülde zor neden kaçarsın
Vuslattan kaçarsın iz bırak peşinde neden naçarsın
Uzak ufuklarda bakma az vuslata yaklaş
Kurduğun çarkın dişlilerine dön de bir bak
Un ufak parçalıyor geriye ne kalıyor
Gülümser gibi kolun açar soluksuz bırakırsın
Uzak ufuklarda bakma az vuslata yaklaş
Rehavetin teras katında yatarsın
Peşine düşenleri yıkar gönlüne taht kurarsın
Har alevde yatar hali nedir sormazsın
Uzak ufuklarda bakma az vuslata yaklaş
Kul Mehmet der ki sana yaklaşan her kul yaşlanır
Vuslat ile olan kul mutluluğa yakınlaşır
İhtiyar oldun var git diyar illerde kaybol sana bu yakışır
Şimdi Uzak ufuklarda bak yaklaşma yok ol ayrılık yapma yarış
Mehmet Aluç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder