Yalnızlığımın peronu

yalnızlığı terk ederken yalnızlığımın soğuk ürkek peronunda kaçıyorum

kalabalık olan şehre adım atarken yeni umutlarımın sevincinde içinde

kan pıhtısı yalnızlığımdan kurtulurken

gözlerim kalabalığın içinde sevinci haykırır iken

yalnızlığıma son veren güzel halkım

sizinle yalnızlıktan kurtuldum derken

efsaneler beklerken

ekmeğime beraberlik neşesini katmayı düşünürken

eyvah eyvah eyvah ki

yalnızlığın koskocaman uçurumuna düştüm

beraberlikle yıkanmış avluların serinliğine koşarken

afyon gibi yalnızlığı tatmış suskunlar korosunun içine düştüm

daha dün son defa zorlukla tiksinerek

yalnızlıkla sevişmiştim

kaçarak birlikte kalabalık olmanın neşesine doğru uçmuştum

her şey darmadağınık

buzlu kaldırımlarda isteksiz yürüyerek kayanlar

sizleri de mi yalnızlığa benim gibi mahkûm ettiler

kendim için ağlayan ben

şimdi sizler içinde mi ağlayacağım

çığlık hatıraları yeniden düşünerek çığlık mı atacağım eyvah

kör ediyor beni bu yalnızlık

beceriksizliğin dili de benim gibi dilinizde

gözlerimizde sarp kayalık derin uçurum

tek tek gözlerinizdeki kayalıklara çarpmak

derin uçurumlarda tek tek uçmak yerine

ben gidiyorum yine tek başına yalnızlığımın peronuna

ıssızlıkta göğsüm titrese de

bir yüreğim titrer

sizlerin yerinede göğsüm titrer ise

donarım kaskatı kesilirim

tek başına bendeki yanlışları yaşayan ben

sizlerinde yanlışlığının içinde boğulurum

bende bildiklerimi sizde unutamam

ölü hayallerim çizdiğim umut resimlerim sizinle canlanmaz

uzaklarda çalan umudun lirik şarkısı sizden geliyor sanmıştım

eğik boynumla kendi trajedimi kendim yaşamaya

kendi yalnızlık peronuma gidiyorum

bom boş sayfama yeni bir yalnızlık çizmeye

yeni bir arayış sözcüğünü karalamaya

yeni kocaman sancılar içinde gözyaşı içinde boğulmaya gidiyorum

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)