Ağlamayı Öğrettin Giderken Bana

Günlük yaşamımı etkiledin iki gözümsün

Gönül bahçemde açan sen gülümsün

 Gönül bahçemde yine öten bülbülümsün

Tutarsız düşünceleri bırak sev beni

Tenha karanlık gibi karanlıklarda bırakma beni

Gözlerimde ağlamayı öğretme bana severim seni

Şimdi vakit seninle olmanın vakti

Söyle ayrılık fikrini kim aklına taktı

Ayrılık diyince zaten yüreğim yandı

Dön gel bak gel bir akşam vakti

Tenha karanlık gibi karanlıklarda bırakma beni

Gözlerimde ağlamayı öğretme bana severim seni

Dudaklarımda ismin dökülsün gülümseyerek

Hasret gözyaşları süzülmesin yanaklarımda

Yüreğim çölleri ayrılık dağında yalnızlığı yaşamasın

Geceler sensiz bitmez güneşim sensiz doğmaz odama

Tenha karanlık gibi karanlıklarda bırakma beni

Gözlerimde ağlamayı öğretme bana severim seni

Kul Mehmet'im sen yoksun şimdi yastayım

Dakikam günüm anım ayım sensiz kör karanlık

Söyle ben sensiz önüme nasıl bakayım

Hasret yüreğimde iken söyle sensiz nasıl güleyim

Tenha karanlık gibi karanlıklarda bıraktın beni

Gözlerimde ağlamayı öğrettin giderken bana

Söyle ben seni nasıl seveyim bundan sonra ben seni

Mehmet Aluç-Kul Mehmet