Karşıdan bakınca ekşi suratını görünce
Adam olmadığını anladım
Gönlünde nefreti
Kabaran nefsin iştahını görünce
Senin adam olmadığını hemen anladım
İnsanlara gülümsemeyişini
Kazandıklarında gözünün oluşunu
Adım atarken sinsi sinsi yürümeni hiç sevmedim
Sokak kaldırımlarında yürürken
Kaldırım taşlarının utanç içinde ezildiğini
Yüreğindeki ağır fikirsiz değerlerin ağırlığında
Ezilişini görünce,
Adam olmadığını anladım
Sen hayatında hiç gülümsemedin ki
Hiç kimseyi
Bir çocuğu dahi sevmedin ki
Sadece kendini sevdin
Gerisini düşman gördün
Önüne geleni ezdin geçtin
Baharda açan çiçekleri hep ezdin
Eline bir tane alıp koklamayı bile beceremedin
Tek derdin daha çok kazanmak
Kazandığını ölünce
Ardında değersiz bir parça olarak bırakmak
Zaten karşıdan bakınca adam olmadığını anladım
Adam kılığında bir şeytan olduğunu anladım
Yağan yağmurun topraktaki kokusunu
Umudun gönülde çiçek açan yapraklarını
Hep kopardın
Umut adına ne varsa yıktın geçtin
Kendi umutların hariç
Zaten seni hiç sevende çıkmadı
Yüzünü görmek istemeyenler
Yüzünü hep gerisin geriye döndü
Gelişini
Gidişini
Nefes alışını
Hiç sevmediler
Hep öküzün trene baktığı gibi
Öküzleşmesine baktın
Vatan
Millet
İnsanlık yoktu sende
Sadece kasanı
Alev ateşi
İle cehennem ateşi ile doldurmak
Vardı
Onula bilmedin
Ama ölüm gelip ensende tutunca
Eyvah eyvah feryadı içinde
Bileceksin
Kasandaki alevlerle
Yanacaksın sonsuza kadar
Yanacaksın yaktığından fazla kat kat
Sonsuza kadar yanacaksın
Duyan olmayacak
Senin duymadığın gibi
Zaten ilk gördüğümde
Anlamıştım
Sen adam olamazdın
Olamazsında
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder