Sen Sus Konuşma Konuşmak Sana Göre Değil

Bir şey söyleme sen

Sadece sus

Konuşmak sana göre değil

Nefret kusarken dilinde

Kin alevleri gözünde yanarken

Sus sen konuşma

Sen yürüdüğünde

Gecenin karanlığında

Gecenin karanlığı senden beyaz

Yıldızlar altında doğduğu

İçin doğduğuna pişman

Kalbinde gizlenen

Nefret tohumlarını

Dilin ile ekme

Sen sus konuşma

Konuşmak sana göre değil

Sana yakışmıyor

Ayaklarının altında toprak

 Toprak olduğuna pişman

Altında nefretini taşıyarak

Ezdiğin için

Gölge gibi

Nefretini taşıdığın

Adımlarınla sokakları kirletme

Adım atma tertemiz sokaklarda

Gönül kapısı sevgiye kapalı

Nefret ile dolmuş taşmış

Mihrabı yıkılmış

Viran olmuş gönlün ile bakma dünyaya

Çek git

Binlerce metre yerin altına

Yo hayır

Yerin altına yazık

Sen en iyisi

Ziyankâr bakışlarınla

Utanmaz adımlarınla

Göm kendini

Boktan bir mezara

Ancak oraya yakışırsın

İnsan yaşarken

Hiç utanmaz mı?

Hiç uyanmaz mı?

Nefretin uykusunda

Hiç uslanmaz mı?

Kendine aynadan bakarak

Nefretini görerek

Yaptıklarını görüp

İnsan hiç yanmaz mı?

Pardon insan dedim

Sen değilsin ki insan

Sen sus konuşma

Bir akarsu görüp

Akan berraklığında

O billur sesinden etkilenmez mi?

Doğru yine unuttum

Sen insan değilsin

Nefreti

Kini ile gezen

Bir ceset torbasısın

İnsanlara

Kendisine

Topluma faydası yerine

Zararı olan

Bir yaratıksın

Adı sanı bilinmeyen

Canı sevmeyen

Cananı sevmeyen

Kendini sevmeyen

Zaman döner devran döner

Ecel gönül evine girer

Feryadı ile gönül evine ateşler düşer

Yaşadığın

Taşıdığın candan bıkarsın

Ağlarsın yolda kurtaran arasın

Ne gelen olur ne giden

Azabınla hoş vakit geçiresin

Haydi, ye ye bitmez azabın

Afiyet olsun sana

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-