Beni aşk ile kollarında aşkın sıcaklığı ile
saran
Gönlümü saran içinde fırtınalar koparken
susturan
Yanımda kalıp sessizce gülümseyerek duran
Biraz eve geç geldiğimde yollara çıkan yoluma
bakan
Son nefeste son durağa kadar yolculuk eden
Sılasına dönen sen benim canım sevgilimsin
Hasret hançerini yüreğime vururken bekleyen
Vuslat uzaklara kaçarken yüreğime türküler
söyleyen
Üzülme sevgilim Mevla’m kerimdir diye beni
avutan
Güzel saçın örgüsü benim yokluğumda açmayan
Son nefeste son durağa kadar yolculuk eden
Sılasına dönen sen benim canım sevgilimsin
Rüzgâr estikçe güneş gibi sımsıcak gönlü ile
ısıtan
Geniş gönül yaylasında aşkın bin bir çeşit çiçeklerini
koklatan
Sevda gibi umman olan o güzel gönlünü bana
okutan
Aratıp Mevla’yı bu canda bulduran yol aldıran
Son nefeste son durağa kadar yolculuk eden
Sılasına dönen sen benim canım sevgilimsin
Kul Mehmet’im Rahat uyu Makberde
Sılasına dönen yârin döner günün birinde
Açılır aranıza çekilen ölümden çelikten perde
Kavuşursun sen yine o güzeline eskisi gibi
günün birinde
Son nefeste son durağa kadar yolculuk eden
Sılasına dönen sen benim canım sevgilim
Dirilmek için beklerim senin gülüşlerinde
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder