Uyandırdı O An Yüce Rahman.

Nasıl oldu bilinmez şeytan libasını giydim şaştım

Hak yol var iken eğri olan yola doğru kaçtım

Sonra durdum şöyle bir etrafıma baktım

Hak var iken ben şeytanı nasıl koluma takmışım

Uyandırdı o an yüce Rahman yıktım şeytanı şükür

Yürürken sanki yıkılırdı adımlarımda kaldırım

Söz söylerken sanki çakardı o an yıldırım

Sağa sola bakar aptalca insanları ayırırdım

Hak var iken ben şeytanı nasıl koluma takmışım

Uyandırdı o an yüce Rahman yıktım şeytanı şükür

Dilim sanki sokmuştu eşek arısı hep yakar yıkardı

Beni karşıda görenler şaşkınlık içinde kaçardı

Ben takmazsam şeytan beni koluna alır takardı

Hak var iken ben şeytanı nasıl koluma takmışım

Uyandırdı o an yüce Rahman yıktım şeytanı şükür

Ulaşılmazdı sanki benim burası şurası orası

Dilimde eksik olmazdı gönül yıkma çabası

Bendim dünyanın en akılsızı kabası

Hak var iken ben şeytanı nasıl koluma takmışım

Uyandırdı o an yüce Rahman yıktım şeytanı şükür

Gözümde hiç silinmezdi şeytanın izleri

Peşinde koşardım geceleri gündüzleri

Gönlümde biriktirmezdim hiç sevgileri

Hak var iken ben şeytanı nasıl koluma takmışım

Uyandırdı o an yüce Rahman yıktım şeytanı şükür

Bu âlemde benden başkasının yoktu sanki hevesi

Şeytan beni alır götürürdü bazen karanlık her akşam gecesi

Bazen küserdim kendime dünyaya biterdi gönlümün neşesi

Hak var iken ben şeytanı nasıl koluma takmışım

Uyandırdı o an yüce Rahman yıktım şeytanı şükür

Bazen geceleri isterdim kendimi ben dövem

Dövem de yedi sülaleme değil şeytana sövem

Bilmezdim ben artık bu halimle nerelere gidem

Hak var iken ben şeytanı nasıl koluma takmışım

Uyandırdı o an yüce Rahman yıktım şeytanı şükür

Kul Mehmet’im şeytana kandın kanacağın kadar

Hak yol döndün şimdi bu günahla ben nasıl yatar

Çok şükür kalbim gönlüm hak yol için artık atar

Hak var iken ben şeytanı nasıl koluma takmışım

Uyandırdı o an yüce Rahman yıktım şeytanı şükür

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-