Ah Seyfi’m Ah Seyfi’m Ah

Ah Seyfi’m Ah Seyfi’m Ah

Ah ulan ah ah Seyfi

Ne çok severdin keyfi

Çok çektik senle selfi

Keyiften hoşlanmazdım

Küser açardın valfi

Ah ulan ah ah Seyfi

Birbirimizin aynı

Cana candı bu canı

Akardı sanki kanı

Aynı be Seyfi’m aynı

Ah ulan ah ah Seyfi

Yumurtalı melemen

Çokça yapardık hemen

Ne hoş olurdu yemen

Budur derdin bu yemem

Sana bakar doyardım

Ne güzel günlerdi ah

Ah ulan ah ah Seyfi

Vurulmuştun Zühal’e

Düşürmüştü bu hale

İştahını kesmişti

 Ah perişan etmişti

Derde de düşürmüştü

Anlatırdın sen hele

Aşkın gelirdi dile

Ah ulan ah ah Seyfi

Duydum sen vurulmuşsun

Mavzerle konuşmuşsun

Üstelik beni geçtin

Mavzerle konuşmuşsun

Saçmalamış o mavzer

Parçalamış o mavzer

 Ah ölüme o benzer

Bana anlatırdın sen

Dinlerdim seni ya ben

Bendende usandın sen

Mavzerle konuşmuşsun

Çırpına çırpına sen

Yere sen uzanmışsın

Yar koynunda yatmadın

Yerlere yattın ah ah

Ah ulan ah ah Seyfi

Ah ulan ah ah Seyfi

Değer miydi sen söyle

Beni terk edip gitmek

Zühal’e sen gülmeden

Boynuna sarılmadan

Canım aşkım demeden

Nasıl gidersin ulan

Canıma can olan can

Ben kime ah giderim

Zühal’ine ne derim

Alıp kaçın demedim

Kaçak yaşamayın siz

Mutlu olalım dedim

Hep birlikte biz ah biz

Olmadı vermediler

 Ah o fakirliğine

Ah o garipliğine

Ah o öksüzlüğüne

Baktılar vermediler

Görmediler gönlünü

Bilmediler sevgini

İnsanlığını seni

Merhametini beni

Dinlemediler Seyfi’m

Seni mavzerle yalnız

Beni de Zühal’inde

Ezdiler ah Seyfi’m ah

Kime nasıl anlatam

Yaramı nasıl saram

Anne babana söyle

Ben nasıl şimdi varam

Ah ulan ah ah Seyfi

Sokulamadın ona

Haramdır bu o cana

Yandın sen yana yana

Zühal de yandı sana

Çare bulamadı ah

Ne sana ne kendine 

Üstüne hep geldiler

Unut onu dediler

Gönlü hiç bilmediler

Bir alevdi bu yandı

Sönen işte üç candı

Akan kandı ah candı

İnsan kendini bilmem

Ne sandı söyle ölem

Zühal’ine ne diyem

Ah ulan ah ah Seyfi

Zühal’ine doğmuyor

Artık ne güneş ne ay

Bana da ah doğmuyor

Bu hayat ah boğuyor

Burada durulmuyor

Sensiz ah muhabbetsiz

İnsafsızlar vermedi

İsteyin siz demedi

Günyüzü de Zühal’e

Sana bana ah hele

Göstermediler bile

Ellerin ah bomboştu

Çarem yoktu sizlere

Muhabbetimiz Seyfi’m

Aşkınız ah ah Seyfi

Çok hoştu, çaremiz yok

Derdimiz çoktu Seyfi’m

Söylenecekler bitti

Sebep olanların ah

Şimdi ah başı önde

Pişmanlıkları dilde

Zühal’in de seherde

Kayboldu ah sen gibi

Yıllar oldu yok Zühal

Bilemedim bu ne hal

Bende oldum ah şimdi

Şimdiden sonra bak lal

Sen toprağında ah kal

Beni de ey sen rüzgâr

Al başka illere at

Ah Seyfi’m ah Seyfi’m ah

Mehmet Aluç-Kul Mehmet