Yakamı Tutmuş Gurbet

Gurbet benim dertli ağlayan bülbülüm

Sevdalıyı alır içinde eritir, sanki ölüm

Gurbette aklımdasın benim can gülüm

Yakamı tutmuş gurbet göndermem seni diyor

Gözünde yaş akıtsan hiçbir zaman görmez

Yârin hasreti ile yansan bir tas su vermez

Bir yol ver gideyim yar göreyim desen duymaz

Yakamı tutmuş gurbet göndermem seni diyor

Gecelerde hayalin ararım göstermez

Esen rüzgârda kokun ararım rüzgarı esmez

Uçan kuşlardan haber beklerim kuşları uçuşturtmaz

Yakamı tutmuş gurbet göndermem seni diyor

Ekmek kavgası bağlar elim kolum

Ararım gelmek için yoktur yolum

Her gece sızlar yanar benim canım

Yakamı tutmuş gurbet göndermem seni diyor

Kul Mehmet üzerimde hasretin çekilmez gurbet

Yar yanımda olsa da içsem elinde buzlu bir şerbet

Bilmem gurbet elde be olur bilinmez akıbet

Yakamı tutmuş gurbet göndermem seni diyor

Mehmet Aluç