Kırılan Kalp İnsanların Değerini Öğretir

Ağla ey gönlüm ağlayınca gönülsün

Kanatların kırılınca kanat çırp kırılsın

Kırıldıkça uçmaya layık olursun

Kırılırsa kalbin üzülme sen sakın

Kırılan kalp insanların değerini öğretir

Ne kadar yaşarsan yaşa sen dert içinde

Çektiğin dertler ile insansın gönüller içinde

Ağlarsa bırak ağlasın gözlerin insan içinde

Yüreğindeki zehirleri akıtsın bitsin sözlerin

Yüreğinde karanlık doğarsa bırak doğsun

Biraz sonra umut güneşi doğacaktır

Hasret yakarken yüreğini bırak yaksın

Vuslat kapıyı çalmak için hasret ile beraber gelir

İsyan kapına gelirse alma içeriye

Gönül kapısı vefasızlığa koşarsa 

Sen sakın koşturtma sakın

Mutluluk bak sana bir adım yakın

Yüreğin kor alev yandıkça yürek olur

İnsan yüreği ile yanınca da insan olur

Yalnızlık kapını çalar ise korkma aç al içeriye

Neşe ile şenlik arkasında geliyor

Yalnızlığı misafir et kendisi gider

Ölmeden önce ölüm gelirse hayallerine at kollarını

Hayallerin öldükçe yeni hayallerin dirilir sarılır sana

Akşam yüreğine bir damla korku ekerse korkma bırak eksin

Senin yüreğindeki merhametle göz yaşınla yetiştir bırak yeşersin

Korkuların sevince dönüşür merhamet oldukça yüreğinde

Sessizliğine ses olur şairim bu mısralar sessiz kaldığında

Sen sessiz kalma haykır şiir diliyle yalnızlığı vefasızlığı

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)