Dön Gel Annem,

Annem sensiz yaşadığım cehennem

Bilmem sensiz hangi yöne ben gidem

Giderken söylemedin nasıl gülem

Gittiğin yerde gülümsersin bana

Sensizlik tak ediyor inan cana

Dön gel annem döngel artık sen bana

 Sensiz bu yaşamayı ben hiç saymam

Hasretinleyim nasıl sana doyam

Bu bedeni kaldırıp ben nereye koyam

Gittiğin yerde gülümsersin bana

Sensizlik tak ediyor inan cana

Dön gel annem döngel artık sen bana

Anne ile tatlı olurmuş hayat

Sen yoksun her şey oldu inan bayat

Uzaklarda kaldın bir öpücük at

Ondan sonra yerinde rahat sen yat

Gittiğin yerde gülümsersin bana

Sensizlik tak ediyor inan cana

Dön gel annem döngel artık sen bana

Kul Mehmet’im Anne kanat kol imiş

Annesiz bu hayat ne zor imiş

Annesizliğe çare hiç yok imiş

Yokluğuna çare derman değilmiş

Gittiğin yerde gülümsersin bana

Sensizlik tak ediyor inan cana

Dön gel annem döngel artık sen bana

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-