Silemedim.

Toprak gibi örttüm geçmişin yalanlarını

Sevenlerin ağlayanların ahlarını

Ağlarken gözyaşlarını

 Elveda derken

Son satırlarını ellerimle sildim

Gerçekle düş arasındaki kapıyı araladım

Yere düşen güllerde gülümsemeleri aldım

Aşkları dağlara yazayım dedim

Aşkı yazdığım dağlar un ufak oldu

Akıp giden zamana dur dedim gözlerinde

Hasret beklerken kapıda çek git dedim

Saçma düşlerin zamanında saçma düşleri aldım

Gerçek olan bendeki düşlerle değiştirdim

Sırf senin için düşlerimden vaaz geçtim

Vapurların çığlık düdükleri

Martıların kanatlarında kaçışını aldım

Ama yinede ben sensiz yalnız kaldım

Cam kırıkları gibi batan sözlerini

Yüreğimde tek tek ayıklarken

Tüm kâinat söndürmüşken ışıklarını

Yüreğimde kanayan senin gözlerinin bendeki ışığı

Kâinatı aydınlatıyordu bende

Bağırmak ve duymamak arasında

Koşmak ve varmak arsında

Beni duymayan sen

Ve seni bulamadan kaybolan yok olan ben

Dilsiz haykırışların okyanusunda boğulurken

Sensizliğin son satırlarını silemedim

Umut kuşumdun seni uçuramadım

Ellerimde yok oldun

Yarınlarda şafağımdın

Doğmanı bekledim

Sen doğmadın

Hicret ettim seni doğuran

Ülkelerin sabahına

Yüreğim burkuldu seni bulamadım

Sabır sularında sensiz yüzdüm

Sabır’a ulaştım

Kıyılarında seni bekliyorum

Tabi sende beni ararsan

Buradayım seni bekliyorum

Gelmesen de kumsallara kayalara

Senin resmini çiziyorum

Seni yazıyorum

Şifa kaynağım olursun diye

Uykuların serinliğinde uykuya yatarsan

Beni bulamazsın

Uyuyamamanın seherinde yürürsen

Ancak beni bulursun

Düşerken ağaçlarda yaprak kor alev yanarken

Toprağa düşerken yaprak

Dikkatlice iyi bak

İşte ben oradayım

Mehmet Aluç