Mevla Ne Diye Kayıra

Canan yoksa aşk ne arasın gönülde

İman yoksa Allah’a teslimiyet ne arasın kulda

Vatanın yoksa arama yatacak bir ocağın

Cananın yoksa taş ile doldur sen kucağın

                                                            

Vatanı olup sancağı ile yaşayan

İmanı olup imanı ile yaşayıp uyuyan

Cananı olup aşk ile konuşan

Taşa gerek yok

İman ile sancak ile aşk ile dolu kucağın

Merhametsiz olanı Mevla ne diye kayıra

Cehennem mekânın da ona yer ayıra

Merhametli olan cennette düşe yata çayıra

Zengin vermez zekâtını onu kar sanır aklı sıra

Merhametsizi salsan yola

İnsan göre dersin merhametli ola

Merhameti görünce salak salak der bu ne ola

İşte sana merhamet kalbin bunun ile dola

Abdest almak için bilmez sanki suyu

Şeytandan almış inkâr için huyu

Önüne gelene eşer kuyu

Anlamaz inkâr ile kapalı bütün duyu

Okumayı bilmez bir Fatiha

Fetva verir durmaz her bir kula

İpek elbise giyer değer vermez çula

Daha dün çul ile gezen çıkma sen yola

Okuması yok cahil konuşunca dersin dekan

Burnu havalı insanla arasına çeker camekân

Ramazanda oruç tutmaz kalbim der temiz sırıtkan

Kalbi temiz olmak nasılmış cehennem gösterir o an

Ramazanda oruç tutmaz derken

Hasta olanı söylemedim anlayan anladı erken

Sen gittiğin yolda biz daha dönerken

Önce farz sonra sünnet sonra nafile budur erkân

Ağlamaz ki beraber ağlayasın

Çağlamaz ki beraber çağlayasın

İster ki hep çalıp çırpasın

Çalıp çırpma ile cennete yol alamazsın

Zengin merhametsize yalaka olan

Üç kuruş para kazanırım diye dolanan

Para yerine fırça alıp dayakla kovulan

Sende çalış kazan ihtiyacı olana ver

Kul Mehmet’im aklına geleni söyledi

Sanmayın doğru var iken yalanı söyledi

Gönlünde geçeni söyledi oh hafifledi

Yalan bir saat doğru söz söylenir ebedi

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-