Ben Zehir mi İçtim

Kandırdı beni hain gözlerin

Boşa mıydı tüm sözlerin

Kırıldı gidişinle dizlerim

Aşk diye ben zehir mi içtim

Kefenimi sen giderken kendi elinle biçtin

Ne söyleyim ben gidişine

Hasret kaldım gülüşüne

Kırıldı dizlerim gelemedim peşinde

Aşk diye ben zehir mi içtim

Kefenimi sen giderken kendi elinle biçtin

İnsanın eceli kefeniyle gezermiş peşinde

Bazen ecel gelmeden kul ölürmüş gönlünde

Mutluluk beklerken dertler gelirmiş peşinde

Aşk diye ben zehir mi içtim

Kefenimi sen giderken kendi elinle biçtin

Artık ben değilim kendimde

Mutlu olamadım ben gönlümde

Mutluluğu bulamadım acep saklı neyin içinde

Aşk diye ben zehir mi içtim

Kefenimi sen giderken kendi elinle biçtin

Bu gönlüm yanıyor alevler içinde

Kavuşur muyum yâre günün birinde

İnsanın sağlığı da olacak yerli yerinde

Aşk diye ben zehir mi içtim

Kefenimi sen giderken kendi elinle biçtin

Kul Mehmet’im yaşama derbederliği

Aşkın buymuş diyemem ölçeği

Vefasız ne yapsın aşk olamadı yar aşkın çiçeği

Aşk diye ben zehir mi içtim

Kefenimi sen giderken kendi elinle biçtin

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-