Çözemedim!

Bir kıpırtı mıydı, yüreğimin yerinde kopuşu muydu, bilmem seni severken duyduğum hissettiğim. Tarifi mümkün olmayan sen miydim? Yüreğindeki aşk mıydı? Sadece aşk mıydı? Yoksa delicesine seven yüreğim miydi? Çözemedim ama aşk ile sevişin ile düğüm düğüm olan gönlüm çözüldü, gerisi de sadece teferruat onunla da fazla uğraşmadım.

Daha düne kadar çıkmaza çıkan yollarım şimdi hep sana hep gülüşüne gönlüne çıkıyordu. Bom boş avuçlarıma zülfünden kokan mutluluk dolu bereket ile doluyordu, ben o mutluluğu yudum yudum içtikçe yeniden doluyordu.

Gönlümde tüm sokaklar yollar çukurdu, bir köprüm bile yoktu, oysa şimdi sana çıkan binlerce köprüm var ve her köprünün başında gülümseyen kollarını açmış olan sen varsın. Hayat beni yormuştu sen güldürdün, gülmek bu gönlüme yasaktı sen zincirlerini kırdın güldürdün. Yollarım ve sen, köprülerim ve sen hep bana gülümseyen gülümseten…

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-