Bu Dünya Ahiretin Tarlasıdır

 

Ey gönlüm neden gülmezsin güldürmezsin

Seni güldüren değil mi Rahman bunu da mı bilmezsin

Kendin güler insanları neden güldürmezsin

Bu dünyada sevmek sevilmek değil midir karar

Bundan gayrısı ne sana nede bize sanma yarar

Sinelerdeki güzellikleri neden ezer geçip gidersin

Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın

 

Böyle gidersen çamura çirkefe batarsın

Sanma her güldüğünde âleme hayran bakarsın

Neden her önüne gelene durmadan çatarsın

Sar sana yâri gönlü ile o tel tel zülfünü

Az sevgi merhamet ile sen görsen önünü

Az engin ol enginlikle gönüllerde elbet kalırsın

Yoksa nefis şeytan dünya ile battıkça batarsın

Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın

 

 

Son nefes gelmeden bir gün çatlarsın

Görmez misin içine nefreti alarak yaşarsın

Kaçılmayacak o günde söyle nereye kaçarsın

İçin boş söyle Rahman yüzüne nasıl bakarsın

Âlemlere Rahmet yanına nasıl yaklaşırsın

Az sevgi merhamet ile sen görsen önünü

Az engin ol enginlikle gönüllerde elbet kalırsın

Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın

 

Merhametli olmak için an bu an

Bir Salih amel yapmak için bak geçiyor zaman

Günde beş vakit nur namazla geçsin her an

Deste deste gönlünde gül yetiştir merhametle

Yaşa ve yaşat ömrünü çevreni az bir gülümsemeyle

Yoksa inan bulunmaz dertlerimize derman

Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın

 

Diller konuşmak okşamak içindir neden yıkar gibi konuşursun

Sözler gönül yapmak içindir neden Cenk’e gider gibi durursun

Söyle sen yine ne akıl almaz planlar peşinde ne dümenler çevirirsin

Merhametli ol diline vursun sözüne vursun merhamet ne gevelersin

Gör bakalım dünyada cennet kapısı var mı yok mu o zaman görürsün

Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın

 

Dikkat et ayağın altındaki zemin elbet kayacak

İşte o zaman söyle senin yüzüne kim bakacak

O nefis şeytan dünya malı canını yakacak

Bu dünya geniştir sanma cezanı veren bulunmayacak

Hak yolunda gitmezsin hak yolcusu sanma yanında olacak

O yalnızlıkla mezarda kalırken içine canını yaktıklarının cezası dolacak

Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın

 

 

Görmez misin hak yolda gidenler gönülleri başına taç eylemiş

Hikmet Rahmet deryasına nura doğru yürümüş gülmüş

Bu dünya ahiretin tarlasıdır bunu hemen bilmiş

Sen ey gönlüm hüznü zanla başın çamura pisliğe bürünmüş

Baksana nefis şeytan sana gülerken ömrün sonuna gelinmiş

Tüm nefis şeytan afetini bilmedin cefaya koştun koşturdun

Sanma bundan sonra bahar aylarını arar da bulursun

Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın

 

Kul Mehmet’im ey gönlüm yerlerde neden sürünürsün

Sanma sen insanların gözüne hoş görünürsün

Nefret saflarını düzüp sanma kavuşmaya yürürsün

Sapladığın oklar gelir sineni paramparça eder deler

Şeytan dünya sana sanma elini uzatır onlar perişan eder

İşte o son an geldiğinde eyvah ben ne yaptım diye söylenirsin

Eyvah işte o zaman yardım edeni bulamazsın göremezsin

Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın

Mehmet Aluç-Kul Mehmet