Bir zamanlar çıkardım ben dağları
Eyvah geldi geçti gençlik çağları
Çıkamam artık ben o dağları
Açılmaz ihtiyarlıkta dizim bağları
İhtiyarlıkla yürüyemem yollar
Rahman korur cümle kulları
Elim yıkardı akan pınarları
Şimdi yürüyemiyorum yolları
Ah bu gönlüm her şeye barıştı
Artık yollarım bir birine karıştı
Bir nefeste çıkardım dağları
Elimle açamıyorum kapıları
Sevdayla çözülürdü dillerim
Unutuyorum tüm bildiklerim
Koşar yar boynuma sarılırdı
Şimdi koşamaz yarılır yolları
Şimdi hayat benden önce ağlar
Bitti sona gider biten çağlar
Geride kalandır can sağlar
Bilmem ölen ardında neden ağlar
Ölüm gelir bağlanır canlar
Yeniden kurulur ahirette hanlar
Ölümle yatar canlar yanlar
Akmaz damarda artık kanlar
Rüya yaşanmış gibi olur hayat
Kırıldı artık kalmaz bu kanat
Bu dünya için ağlamak boşuna
Ahireti gör nede güzel gelir hoşuna
Yazık bu dünyada boşa koşana
Eli boş gelip mezara boş yatana
Gözde akan yaş olur boşuna
İmanla gelir her şey hoşuna
İman iz bırakır kalpte dünyada
Kul ecelle varır son nefese bir anda
Açamazsam da aşkla kollarımı
Kaybettim sanmayın yollarımı
İhtiyarlık ömrün son anları
Rahman merhametle sarar kulları
Bekler ömür artık son anları
İmanla yaşasın kulların canları
İmanla bu can ölüme kurban
Ahirete imanla kalırsın hayran
Hepimizin yeri ahiret canlar
Nefretle yıkılmazsın hanlar
Dünya için bu uğraşa değmez
İnşa edelim ölümle hayat bitmez
Nefis şeytan sanmayın yenilmez
İmanı görünce ne yapacağını bilmez
Merhametsiz olan her an batar
Eceli görünce boş mezarda yatar
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder