Aşkın güzelliğinde Gönül’e gelse de ince sevinçten bir sızı, âşık aşka doğru yürüdüğün de, o sızı aşkın içinde kaybolur, gecenin karanlığında olsa da karanlık yollar, aşkın nurdan ışığıyla aydınlanır yollar. Gecenin karanlığında yürüdüğünü görenler, bilmezler âşık gibi aşkın nurdan cennet kokusunu, ona ya deli ya da divane derler ama bilmezler görmezler anlamazlar… Dünyalık aşk dünyada kalan, ilahi aşk ise ötelere Yüceler Yücesi Rahmana ulaştıran, ona vardıran aşk ile karıştırmamak gerekir.
Aşk Yüce Rahmanın tecellisi Rahmeti merhameti ile gönülleri inşa ettiren, saraylar kurdurtan, dünyalık işleri malı yok ettiren, bir lokma aş ile hak ile yolda olmak için kulu yola çıkaran, dağları çölleri aştırandır… Benlikten kurtararak ille de sen sen dedirten, İşte o gönül dostları Yunus Emre, Hz Mevlana, Ahmet Arvasi, Ahmet Yesevi… Gönül dostları saymakla bitmez… Bunlar değil midir sonsuz Rahmete ilahi aşkla yürüyen ve gönüllerde, sönmez meşale olarak hala yanan… Hep nurdan bahs eden sözlerinde nurlar çıkan, gönüllerimize nurlanarak yerleşen ilahi aşkın nurun yolcusu değil midir bunlar? Dünya da huzur olması için yolları yayan kat eden, gönül dertlerine derman çare olmak için, Nur Kur’an Nur Sünnet ile çare olan âleme yayan, kendi huzuru yerine insanlığın huzuru neşesi için yolda aylarca yürüyen yol kat ettiren, ilahi aşk değil midir? Sonsuz Rahmete yürüttüren gönülleri huzurla doldurtan?
Şimdilerde bizler dünyalık aşkı bile yaşamaktan aciz, illaki benim hoşuma gidecek olanı severim, ama bana uyan aşkı da severim mantığı ile bunları anlamaktan uzak yaşayan insanlarız… Bizimde bundan dolayı suçumuz hiç yok, bize bunları imanı sonsuz Rahmeti öğretmediler, sadece dünya için yaşamayı sevmeyi öğrettiler, gerisini boş ver öğrenmesin dediler! Hep bir dünya ve geçim telaşı derdine düşün dediler, gerisini bilmeseniz de olur dediler bizlerde kabul ettik ki veya zorla ettirildik ki bu haldeyiz, ama tüm dertler sıkıntılar bilmemezlik geçer Yüce Allah’ın yardımı ile dermanı çaresi ile… İşte bazen hüzünleniriz işte budur yüce Rahmanın gönlümüzdeki misafiri işareti, hüzün anında, Yüce Allah sakın üzülme ben seninleyim ey kulum der ve kula huzur rahatlık ve dertlerin sonundaki derman yolunun kendisine varmakla son bulacağını hatırlatır… Aciz olduğumuzun ruhumuza yansıması ve gerçek güç sahibinin, Yüce Rahman kendisinde olduğunu kuluna bildirmesidir… Ey kul günahlarından dertlerinden düşme karamsarlığa, az yaklaş bana tövbe kapıma ben sana çok yakınım senden daha yakınım sana, gel der bana Yüce Rahman her kuluna, bizdeki ilahi aşk Rahmandan bir zerre ve Aşkı Yaratan Yüceler yücesi Rahmandaki aşkı varın siz idrak edin edebilir isek ne mümkün ama idrak edemeyiz!- Allah’u Ekber-Sözlerimde yanlışlık var ise bana aittir kardeşlerim, hatasız kul olmaz, sizin de aşka dair benim sözlerim gibi sözleriniz düşünceleriniz var ise okumak için o güzel gönlünüzle yazarsanız okumak isterim. Selam ve dua ile kalın kardeşlerim.
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder