Para Harcar Gibi Gönül Harcanmaz

İnsan arayıp ta buldu mu kendine lazım olan buluşu

Yoksa hala başında mı kendini yok eden yok oluşun

Halamı kazanırken gönül demez halamı sayar üç beş kuruşu

Para harcar gibi gönül harcanmaz para harcanır saklanmaz

Bugün az kazansak ta ne çıkar açlıktan mı ölürüz

Bir gönül sevelim sayalım belki ömür boyu güleriz

Hepimiz insanız bu dünya kalıcı değil ölüp gideriz

Para harcar gibi gönül harcanmaz para harcanır saklanmaz

Para ile onca kar yaptık hala kar der zırvalarız

Amelde kar yok ağlamayız gönülleri yakarız

Ölüm gelince amel ile gidilir para geçmez yanarız

Para harcar gibi gönül harcanmaz para harcanır saklanmaz

Bilmeyiz neden her şeyi bilirken Rahmana kulluğu

Fakire verilmez arzu istek için açılır paranın oluğu

Fakirin çocuğu ağlar bakılmaz bizi çocuklar sanki süt çocuğu

Para harcar gibi gönül harcanmaz para harcanır saklanmaz

Kasalarda paralar kimin için neden hep saklı

Rahman fazla verirken fakire de ver dedi ey yarım akıllı

Onun hakkı sana verilen o fazlada saklı

Para harcar gibi gönül harcanmaz para harcanır saklanmaz

Asırlar önce ecdadımız böyle miydi çekinmeden verirdi

Fakir hakkını alır gerisini bırakır gönülden gülümserdi

Şimdi fakirin hakkını da yiyoruz ateşi içinde saklı

Para harcar gibi gönül harcanmaz para harcanır saklanmaz

Kul Mehmet’im işte böyleyiz kırıldı tutunacak dalımız

Rahmana sığınalım o en güzel gidilecek yolumuz anımız

İnsanlar elbet bizim dostumuz sığınacak canımız

Para harcar gibi gönül harcanmaz para harcanır saklanmaz

Mehmet Aluç-Kul Mehmet