Var Olanı Kabul Etmek

 

Her gece ölüp ölüp dirilirken canım

Şaştım kaldım geceleri sensiz kaldım

Gidişin mi bela sensizliğin mi çözemedim

Kaldım bin bir çözümsüz belaların içinde

Muhalif fikirlerin rüzgârı mı esti etrafında

İspat için soru sormadın kaçtın yanımda

İkna edemem diye mi korktun vurdun sırtımda

Kaldım bin bir çözümsüz belaların içinde

Mümkün olan bendeki duygularımdan mı korktun

Bende mümkün olanlar senin için eksik miydi vurdun

Karşıma geçip yanlış giden hakkında bir sorumu sordun

Kaldım bin bir çözümsüz belaların içinde

Zihninde kabul edemediğin neydi neden söylemedin

Hata bende ise kabul eder düzeltirdim sevdiğimi görmedin

Yeterlilik derecesin den mi korktun kendine değer mi vermedin

Kaldım bin bir çözümsüz belaların içinde

İstek ve arzularına yetişemedim ise arzularına sınır çekeydin

Birbirimize yeterdik yetersizliği aşardık bana bir söyleseydin

Küskün gecelerimizde bana gönülden sen bir gülümseseydin

Kaldım bin bir çözümsüz belaların içinde

Tam mükemmel insan ararsak yalnız kalırız işte kaldık

Neden acaba gönlünün kapısını yüzüme kapattın biz olamadık

Giderken neden güzel aşkımız hatırına demedin Allahaısmarladık

Kaldım bin bir çözümsüz belaların içinde

Var olanı kabul etmek insanlığın gereği olsa diye düşünürüm

Var olandan daha güzelini el ele yapmak gerekir derim

Benimle yol almayanı ben sanma bir daha düşünür üzülürüm

Kaldım bin bir çözümsüz belaların içinde

Kul Mehmet’im bal damlama dı bir gün dudaklarında

Her gün gezdim etrafında kaldım bir sığıntı yanında

Bir ateş değdi yaktı bu bedenimi san her yaklaştığımda

Kaldım bin bir çözümsüz belaların içinde

Mehmet Aluç-Kul Mehmet