Sen
gönlümü Leyla gibi sevdin de
Ben Mecnun olmadım mı?
Sen
aslı gibi gönlüme doğdun da
Ben
gönül kapımı sana kapattım mı?
Dilinde
aşk sözcükleri ile konuşup
Kalbimin
kin nefretini sildin de
Beni
aşkın deryasında gezdirip elimde tuttun da
Ben
karşında lal olup durdum, bön bön baktı mı?
Aşk
beklemektir diye gece gündüz yolumu gözleyip
Gökyüzünde
yıldızları avuçlarıma toplayıp
Umudun
gülümseyen yüzünü gönlüme döşedin de
Ben
seni terk edip gittim mi?
Gözlerimde
hasretinle yaşlarım dökülürken
Bahar
gülüşü olan gönül çiçeklerimi ellerinle sökerken
Gözlerimde
akan yaşları sildin de ben mi görmedim
Solan gönül çiçeklerimi benden habersiz
sulayarak yeşertinde
Ben
mi hissetmedim görmedim bilemedim?
Gözlerin
şiir gibide ben mi okuyamadım
Aşkın
hece hece gönlüme yazdın da ben mi anlayamadım
Gülüşün
aşk pınarından damlayan bir damla da bana sundun da
Ben
mi bir damla içmedim?
Başaklar
gibi yeşeren sevgisizlik perdemi yırttın da
Avuçlarımda kangren yaralarım senli kanarken
sardın da
Gelirsin
diye gece gündüz yollarını beklerken ağladığımda
Gözyaşlarımı
sildin de ben mi sana teşekkür etmedim
Yaralarımı
sardın da ben mi hissetmedim görmedim
Yaralarımı
sardınsa yaralarımın neden sızısı kesilmez bilemedim
Kul
Mehmet’im yaralarım günden güne kanayarak büyür
Seveyim
dedim sevdiğim şuursuz gönülsüz çıktı gerisin geriye yürür
Ağlarım
sızlarım halimden anlamaz yar,
Hatayı bende bulur kendin dev aynasında görür
Bir
gün sarmadı kolları sardım diye gece gündüz yüzüme söyler
Mehmet
Aluç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder