Kaybedecek
ne kadar güzel günlerimiz varmış, bu güzellikleri kaybetmek için birbirimizle
yarışan biz ve yok olan onca güzellikleri yitirerek, çırılçıplak feryat figan
içinde kalan biz…
Sevgi
dolu bir atmosferde birbirimize sımsıkı sarılmamız gerekirken, sevgisizlikle
gönül odalarımız nefessiz bırakmanın telaşında nefessiz kalan yine biz… Ağlayışlarımız
görmeyerek bir birimizden kaçan, aşkı sokaklarda bırakarak mutsuzluğun
penceresini açan yine biz…
Aslında
biz olmak böyle değil bu olsa olsa rezillik peşinde koşan rezilliğin tarifi
olur, biz olmak her şeyi sevgi ile paylaşmak, mutluluk dolu yarınları inşa
etmek paylaşmakla olur maalesef bu tarifte bize uymuyor, üç beş beden büyük
geliyor…
Can
ile cananı biz, ayrılarak kaçan anladık kaçtık kaçtıkça battık, canımız yandı
can yaktık, aslında ikimizde insanlığımızın kapısın açarak içine girmek yerine
kapısını kapattık, şimdi onu açmakta zor, onu açacak anahtarın ne olduğunu da unuttuk,
sen bir başka diyarda ben başka bir diyarda boşuna bekliyoruz…
Mehmet
Aluç-Kul Mehmet-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder