Yar Olamadım

Dar geldi giydiğim bana bu yelek

Bu boş gönlü doldurmadı aşk ile felek

Şimdi yediğim çok şükür kuru bir çökelek

Bu gönlümü dolduracak bir formül bulamadım

Ne kendime nede başkasına bir yar olamadım

Gönlüm sanki viran şehri nasıl inşa edeyim

Kendime söz söylemezken kime ben ne diyeyim

Gideceğim yer aynı olacak ben nereye gideyim

Bu gönlümü dolduracak bir formül bulamadım

Ne kendime nede başkasına bir yar olamadım

Dudaklarım kilitli sanki aşk dili ile konuşmaz

Sanki ben başka bir dilde konuşurum kimse anlamaz

Anladım ki bu boş Gönül’e kimse yar olmaz

Bu gönlümü dolduracak bir formül bulamadım

Ne kendime nede başkasına bir yar olamadım

Belki ben ben olamadım bu gidiyor zoruma

Bir seven takamadım bu kırık koluma

Arasam aşk diyarında bir seven çıkar mı yoluma

Bu gönlümü dolduracak bir formül bulamadım

Ne kendime nede başkasına bir yar olamadım

Kimse duysun istemem avazımı

Kendim musallada kıldım sanki namazımı

Nasıl söyleyeyim seven olmayınca aşkın kelamını

Bu gönlümü dolduracak bir formül bulamadım

Ne kendime nede başkasına bir yar olamadım

Artık kara taş bağlarım bu bağrıma

Çıkan olmadı aşk ile çağrıma

Artık çıkıp oturayım karlar yağan dağıma

Bu gönlümü dolduracak bir formül bulamadım

Ne kendime nede başkasına bir yar olamadım

Bu kalan ömründe yine bir seven bulamadın

Akan aşk çeşmesinde bu gönlünü aşk ile doldurmadın

Gönlümde açan çiçekleri koklayan çıkar diye soldurmadım

Bu gönlümü dolduracak bir formül bulamadım

Ne kendime nede başkasına bir yar olamadım

Kul Mehmet’im evet evet Yüce Rahman beni sınadı

Bu gönlümde aşka yer var mı yok mu diye baktı aradı

Belki ben aşkı yerleştirmeden kendime bir sevgili aradım

Bu gönlümü dolduracak bir formül buldum artık yaşadım

Şimdi kendimde başkasına bir yar olurum artık

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-