Ben Ve Nefsim

Ey nefsim neden şeytanla oldun başkaldırdın

İman yolunda yürümedin bak yalnız kaldın

Kendi arzun için yolumu çevirdin beni sattın

Ayıkamadım seninle kaldım yanıldım

Bir yalan içine binlerce yalan kattın

Beni dörderdin ezen yok eden çarkında

Nasıl ben olamadın farkında

İman geçiyor çağırıyor iken yakınımda

Ayıkamadım seninle kaldım yanıldım

Bir yalan içine binlerce yalan kattın

Beni kandırdın vardı ağzın sanki kulaklarında

Günah deryasına daldırdın beni dalgınlığımda

Seninle olamamak gerekir demişti Rahman Kur’an’da

Ayıkamadım seninle kaldım yanıldım

Bir yalan içine binlerce yalan kattın

Beni egomla kandırdın dedin sensin fikrinle seçmece

Namaz niyazdan uzak durdurdun yaklaştırmadın kendince

Kendi fikrimden uzaklaştım seninle oldum kaldım böylece

Ayıkamadım seninle kaldım yanıldım

Bir yalan içine binlerce yalan kattın

Derece derce düşürdün çirkefli çamura öylece

Seninle gezerdim sahteliğinle ben gündüz gece

Seninle yalanlarınla bildim sanırdım sözlerim bilgece

Ayıkamadım seninle kaldım yanıldım

Bir yalan içine binlerce yalan kattın

Kul Mehmet’im ayıktım işin gücün düzmece

Ben birden Rahmanın yardımıyla ayıktım dün gece

Rahmanın yardımıyla imanı yazdım gönlüme hece hece

Olan sana oldu ezildin benden fazla neticede

Ayıktım Rahman ile kalacağım bundan böyle istemesen de

Alnımda secde izi ile dolaşacağım artık sana hoş gelmese de

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)