İman İle Mümin Güzel Olur

Baksana arkanda seninle gelene

Tokat vurmak ister ensene

Nefis şeytandır onu bilsene

Haydi, kaç gel imana gelsene

Birazda yap hasene

Adımlarına az dikkat etsene

İman ile dolsun kafan içi

Yoksa boş gider kafan içi

Deme namaz değil genç işi

Rahman ecel ile çekerse fişi

Anlarsın o zaman gerçek işi

Tövbe Rahmanın kuluna ihsanıdır

Rahman ile olanın yaşadığı bahardır

İman eden kul olan insandır

Ölüm gelince geriye ne kalandır

İyilik ve Salih amel ile kul mezarda yatandır

Allah ile olana ölüm hayat kolay olur

Allah ile olmayan ölüm hayat zor gelir

Kul her ne yaparsa kendine yapar bilir

Rahman ecel ile fişi çekince yaptığı ile gider

Rahman ile olmayan mezarda ne eder

Secde ile rahmana boyun eğmezsin

Allah azap verir bilmez zulüm edersin görmezsin

Gece gündüz nefis şeytan ile olur gülersin

Fakir gözü yaşlı görünce kaçar fayda vermezsin

Kaçınca kurtuldum sanırsın

Şeytan koşturur köleliği kurtuluş sanırsın yanılırsın

Nefsinle zulüm edersin dersin ne hoş

Mezara girersin için boş yanarsın hoş hoş

Az ne olur merhametle iman ile koş

Gönüllere dokun sende gül sende coş

Sanma insan bu dünyaya geldi başıboş

Kul Mehmet’im nefsinle kalma sarhoş

Nefis ile yapılan işler boş

İman merhametle olursan çok hoş

İyilik Salih amelden gerisi boş

İman ile mümin en güzel olur ne hoş

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)