Her gün, her an seni yazmak kokun ile olmak gözlerine bakmak seni seviyorum demek, Allah’ın bir lütfu olsa gerek ay yüzlüm… Bahar kokulum, hayatın anlamı içinde olman hayata yeniden gülüşünle hayat katmanda Allah’ın bir lutfu olsa gerek, yoksa hayatın inişli çıkışlı yollarında bir birimize destek olmadan nasıl çıkardık bilmiyorum, düşünmek istemiyorum bahar gözlüm.
Hani son baharda ağaçlar yapraklarını döker ya Allah’ın izni ile toprağa bende solan bir yaprak gibi Allah’ın izni ile gönül toprağına düştüm sararmış halimle yeniden yeşerdim yeniden gülüşün sarışın bakışın ile Allah’ın izni ile hayat buldum çimen gözlüm…
Ondan bana baktığından ben hep gülüyorum, çünkü sana baktığımda sen hep gülümsüyorsun da ondandır Allah’ın izni ile bal yanaklım. Ben senli düşler kurarken de yanaklarım gözlerim gülümsüyor ay yüzlüm biliyorum ki sen bana Allah’ın bir emaneti ve lutfusun ve düş değil bir gerçeksin beni gülüşünle canlandıran kırgın anlarımı inşa eden bir meleksin evet evet sen bir meleksin. Yoksa benim gibi gülmeyi sevmeyi bilmeyen birisini böylesine adam eden sen evet sen bir meleksin beni gönlüne alan gülüşü ile baharları yaşatan…
Hayata, gülümsemeye sevmeye geç kaldım der iken tüm kırgınlıkları damarlarımda hisseder iken beni gurur duyarak seven sen karşıma çıkmasaydın bu ben bu ben olur muydum ay yüzlüm bahar bakışlım tabi ki olmazdım… Mutlu olmayı mutlu etmeyi bilmeyen birine böylesine güzel sözleri söyleten Allah’ın bir emanetisin sen bana her iki satır yazımda şiirimde sen varsın, günüme gölge düşerken sen hiç bana gölge olmadın hep güneşim oldun, yürüyeceğim yolum adım atacağım sokağım ağladığımda ağlamadan gönlümü sımsıcak göğsünde teselli eden sen varsın. Beni senin gönlüne bir yaprak gibi düşüren Allah’a binlerce kez şükürler olsun, çok ağlamama üzüntüme dayanamayan Allah’ım, seni bana cennetten gönderdi. Allah hangi kulunu kendisine teslim olduktan sonra dermansız bırakmış ki, merhameti ile hangi kulunu sarmamış ki, ağlar iken omuzuna yaslanacağım yok der iken, Allah huzuruma gel yanımda ağla derdine derman vereyim dememiş ki… Allahu Ekber…
İçimdeki yaraların kabuk bağladığı sızlayarak feryat ettirdiği anda şifası ile şifa sunarak seni gönderen, cevabını bilmediğim cevapsızlık uçurumunda gezinirken gerisin geriye dönmemenin çaresizliği ile kaybolup yok olmak ister iken, bir anda umut bahar'larının vadisinde seni gönderen Allah’ıma şükürler olsun. İşte bu nedenle bana her sorduğunda ”neden gülümsüyorsun sen hep der iken” işte ben bu nedenle hep sana bakar iken gülümsüyorum bahar bakışlım, ben gülmeyeyim de kim gülsün papatyam, manolyam…
Mehmet Aluç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder