Aklım divane oldu gülüşün ile parlayan gönül saçlarında
Yıllarca bilmezdim ateşin böylesine tatlı yaktığını
Cihanda âşık olanlar yanarmış gülerdim şimdi pişmanım
Yakarsa da gülüşün saçların yaksın mahrem vuslata varacaksa ey sevgilim
Seher yeli senin için mi benim için mi eser anladım
Kokun gelir her seher yelinde gülüşünle konağınmış senin
Al beni de gönül konağına kokun gülüşünle harmanla mecnun eyle beni
Yakarsa da gülüşün saçların yaksın mahrem vuslata varacaksa ey sevgilim
Ey seher yeli sabahın seherinde çal kapımı götür yârin gönül konağına
Beklemek zordur sabırsızdır gönül cevabı bekleyemez duyulmasın feryadım
Ruşen eyle gönlümü korkarım karanlıklarda saklarım ben gamı,
varsa kusurun söylemem
Yakarsa da gülüşün saçların yaksın mahrem vuslata varacaksa ey sevgilim
Usandırma bu canı bu ömrü ey sevgilim gülüşünün devası ile güldür
Dermansız çöllerde ovalarda rezil eyleme sırrım eyletme aşikâr
Gönlümdeki sabrı alma eyleme densiz uzatma gülüşünü bağışla
Yakarsa da gülüşün saçların yaksın mahrem vuslata varacaksa ey sevgilim
Mehmet Aluç (Kul Mehmet)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder