Ahmet Yesevi Üstat ile Hasbihal

Bismillah la başlayarak hikmet söyleyip

Taliplere inci, cevher saçtım işte.

Riyazeti katı çekip, kanlar yutup

Ben defter-i sâni sözünü açtım işte.

Sözü didar isteyen herkes için söyleyip,

Canı cana bağlayarak damarları ekleyip,

Garip, fakir, yetimlerin gönlünü avlayıp

Gönlü bütün kimselerden geçtim işte.

Nerde görsen gönlü kırık, merhem ol sen;

Öyle mazlum yolda kalsa, hem dem ol sen;

Mahşer günü dergâhına mahrem ol sen;

Bismillah deyip Üstadım hikmetini okumaya başladım

Saçtığın inci cevher bilgileri aldık üstadım

Nefsin isteklerini kırdın sen üstadım

Biz hala peşinde koşuyor üstadım

Yaradan sözü ile açtın defteri başladık okumaya

Yüzümüz çevirdik Rahmana

Sen canı can bağladın geldin

Şimdilerde candaki bağlar kırıldı üstadım

Gönül dersen yıktık geçtik

Merhem yerine sanki zehir olduk aktık

Mazlum yanına hiç yaklaşmadık uzaklaştık

Yolda kalana yüzümüz çevirdik

Mahşer gününü unuttuk ÜSTADIM

Ümmet olsan, gariplere tâbi ol sen;

Ayet, hadis her kim dese, sâmi ol sen;

Rızık, nasip her ne verse, kani ol sen;

Kani olup şevk şarabını içtim işte.

Medine ye Resul varıp oldu garip;

Gariplikte mihnet çekip oldu habip;

Cefa çekip Yaradan a oldu karîp

Garip olup engellerden aştım işte.

Akıllı isen, gariplerin gönlünü avla;

Mustafa gibi ülkeyi gezip yetim ara;

Dünyaya tapan soysuzlardan yüz çevir;

Yüz çevirip, deniz olup taştım işte.

Aşk kapısını Mevlâ’m açınca bana erdi;

Toprak kılıp Hazır ol! Diyip boynumu eğdi;

Ümmet olamadık hep dağıldık

Ayet hadisleri unuttuk

Rızık veren Rahman unuttuk işten duyan olamadık üstadım

Rızık nasip sadece kendimize olsun dedik

Fakir fukarayı unuttuk

Kani olup şevk şarabını içemedik üstadım

Medine varan Resul peşinde gidemedik

Gariplerin halini bilemedik

Resul çekti cefa biz süreriz sefa

Hakkı ile Rahmana kul olamadık üstadım

Uyanık tilki olup gönülleri yaktık

Nur Peygamber gibi garip gönül aramadık

Zalim zulüm yapar ses çıkaramadık

Evimizde divana kurulduk oturduk seyrettik Üstat

Parçalayıp aziz canın eyle kurban;

Yiyecek bulsan, canın ile kıl sen ihsan;

Hak tan işitip bu sözleri dedim işte.

Garip, fakir, yetimleri her kim sorar,

Razı olur o bendeden Perverdigâr.

Ey habersiz, sen ver sebep, kendisi korur;

Hak Mustafa öğüdünü işitip dedim işte.

Yedi yaşta Arslan Bâb a selâm verdim;

Hak Mustafa emanetini lütfedin dedim;

Hem o vakit bin bir zikrini tamam ettim;

Nefsim ölüp lâ-mekâna yükseldim işte.

Hurma verip, başımı okşayıp nazar kıldı;

Canımız çok kıymetli saydık hep yattık

Yiyecek bulduk şükretmedik bilmedik ihsan

Hak sözüne kapattık kulağımızı

Garip fakir gönlünü sormadık Üstat

Rahman razı olacağının peşinden koşamadık

Nur Muhammed öğüdünü tutmadık

Yalan yere yemin ettik utanmadık

Yağmur gibi melâmetin oku değdi;

Tamren alıp yürek, bağrımı deştim işte.

Gönlüm katı, dilim acı, kendim zalim;

Kur’ân okuyup amel kılmaz sahte âlim;

Garip canımı harcayayım, yoktur malım;

Hak tan korkup ateşe girmeden piştim işte.

Altmış üçe yaşım yetti, geçtim gafil;

Hak emrini muhkem tutmadım, kendim cahil;

Oruç, namaz, kaza kılıp oldum kâhil

Kötüyü izleyip iyilerden geçtim işte.

Vah ne yazık, sevgi kadehinden içmeden,

Çoluk-çocuk, ev-barktan tam geçmeden,

Suç ve isyan düğümünü burada çözmeden

Şeytan galip, can verende şaştım işte.

İmanıma çengel vurup gamlı kıldı;

Pîr-i muğan Hazır ol! Diyip afyon saçtı;

Kınamanın oku size yağdı imanınız yüzünden

Bize kınamıyorlar gönlümüz boş gülüp geçiyorlar

Ucu sivri ok ile bağrınız deldiniz zehirleri akıttınız

Biz hala yutarız zehri şerbet içtik deriz utanmadan

Siz şeytanı eylediniz galip

Biz şeytanla olduk yaren

Gönül kırmadım gönlü kırıklardan da kaçtım işte sizin gibi şimdi ben

Nerde görsen gönlü kırık, merhem oldum elimden geldiğince ben

Öyle mazlum yolda kaldı ise, yoldaşı oldum bildiğimce söylediğinizce

Mahşer günü Kuran ile Resul ile olmak için taşıdım yüreğimde yakın olmak için bildiğimce

Benlik çirkinliğinde işte şimdi kaçtım okuduğum anladığımca şimdi ben

Aşk kapısını Mevla’m açınca bana değdi dediniz,

bizde kabul ettik ama yanamadık

Toprak eyleyip “Hazır ol!” deyip boynumu eğdim dediniz

bizde secde eğdik boyun ulaşamadık yolda kalanlara sizler gibi,

kaldık yolda olduk sanki koyun

Yağmur gibi melâmetin(kötülük) oku değdi dediniz,

uzak kaldık önüne geçemedik üzüldük

Ok saplanıp yürek, bağrımı deştim ben işte dediniz,

Gönlünüm katı, dilim acı, özüm zalim değildi dediniz,

biliriz Allah Kuran Resul aşkınızı

Kur’an okuyup amel kılmıyor sahte âlim dediniz güzeldi

Garip canımı harcayayım, yoktur malım;

dediniz gönülden verdiniz özeldi

Lakin bizler kasalarda saklıyoruz yok etmesi için bizleri

Haktan korkup ateşe düşmeden piştim ben işte dediniz,

Gönüller de gezdiniz

Bizler karşı komşudan habersiz yaşıyoruz biz habersiz

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)