Semada rızaya ve sana koşan bendim

Baktın da görmedin mi beni sabahın aydınlığında

Gecenin karanlığında kapında bekleyen bendim

Herkes tatlı güzel uykusunda iken gülüşüne koşan bendim

Sabah okunan ezan sesinde semada rızaya ve sana koşan bendim

Duam ile rızaya koşarken sendin benim aklımda

Duam ile merhametim ile gecenin karanlığına ışık olan bendim

Çaldım kapını açmadın tatlı uykunun sarhoşluğunda seni bekleyen bendim

Sabah okunan ezan sesinde semada rızaya ve sana koşan bendim

Yürekler uyanmadan yüreklerindekini hisseden ben idim

Yürekleri yanar iken onlardan önce yanan ben idim

Gözyaşları yere damlamadan koşarak toplayan ben idim

Sabah okunan ezan sesinde semada rızaya ve sana koşan bendim

Gurbet akşamlarında vuslat gülü diken ben idim

Sen vuslat demeden vuslat gülünü kapına bırakan ben idim

Gurbet akşamında dertli dertli gezenlerle olan ben idim

Sabah okunan ezan sesinde semada rızaya ve sana koşan bendim

Bendim Yunus Emre ile gönülleri merhamet ile dolaşan

Mevlana’nın dinlediği neyi ilahi aşk ile çalan ben idim

Hacı Bayram veli ile gönülleri sulayan ben idim

Sabah okunan ezan sesinde semada rızaya ve sana koşan bendim

Sabah ezanında nur indiren meleklerle gezen ben idim

Her dua edenlerin duasına âmin diyen ben idim

Derdi olanın derdi yüreğine konmadan yüreğimde yanan ben idim

Sabah okunan ezan sesinde semada rızaya ve sana koşan bendim

Aşı bitmiş olanlara bir lokma ekmeğini paylaşan ben idim

Ağlayan öksüz çocuğun gözünde akan yaş ben idim

Beş vakit secdeye gidenlerle giden ben idim

Sabah okunan ezan sesinde semada rızaya ve sana koşan bendim

Firkat ile bana veda ederken vuslat ile sana koşan ben idim

Bir gülücük vermeyen sen yanağına gülleri açtıran ben idim

Gönlünde aşk kapısın kapatırken kapı aralığına ayağını koyan ben idim

Sabah okunan ezan sesinde semada rızaya ve sana koşan bendim

Sana ektiğim gülleri soldurur iken bülbül olup öten ben idim

Günde beş vakit namaz için gönül kapında ezan okuyan ben idim

Gamzen de firak çiçekleri açarken vuslat çiçeği olarak açan ben idim

Sabah okunan ezan sesinde semada rızaya ve sana koşan bendim

Bir gülüşünle semalarda koşup bana gelmedin

Gece gündüz kapın ı çaldım kapını açıp hoş geldin demedin

Beni görünce yüzün eğdin geri döndün

Senin hayallerin kurumasın diye için semada yağmurla yağan ben idim

Sabah okunan ezan sesinde semada rızaya ve sana koşan bendim

Yoksa sevmeye niyetin çek git solan sonbaharlar gibi

Kapısı kilitli yalnızlığınla kal baş başa sol kış ayında donan ağaçlar gibi

Bana beş vakit namaz ile secdem yeter gönlümde bahar çiçekleri açtırır

Sabah okunan ezan sesinde semada rızaya ve sana koşan bendim

Kul Mehmet’im ömründe ağlarken gülmen için seni gıdıklayan ben idim

Be ey zalim senin için ömrümü verdim duama bir âmin demedin sana koşan ben idim

Ufuklara gözün dalar iken ufuklarda hayallerine kuş olup uçan ben idim

Sabah okunan ezan sesinde semada rızaya ve sana koşan bendim

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)