Bakar Hayran (Beyit)

Ey insan sendeki gönül güzelliği olmazsa kim sana bakar

Sen o gönlündeki güzellikle durma haydi gönüllere ak yoksa seni yakar

Aç gönül kapını gönül gözünle seyreyle âlemi eyle nazar

O gönül güzelliğindeki güzelliği açarsan Yüce Allah ömrüne ne güzellikleri yazar

Nefret şeytan düşmanla olma sakın sen onlar hep mezarları kazar

Bilmez mazluma mezar kazanlar kendi kuyularını kazar içinde düşer azar azar

O gönlündeki merhamet güzel sözlerle çık pazara güzellikleri sat bedavaya

Bu güzelliklerinle âleme güzellik kat ahirette Yüce Rahman ile Nur Resul seni gelsin sarmaya

Al gönlündeki merhameti imanı saklama deme ki içimde dursun

Sen gönlündeki güzellikleri merhameti dağıttıkça nursun

Bu âlemde ey kul Yüce Allah’a kul olmakla memursun

İman ederek Nur Kur’an Nur Resul peşinde vatan bayrak için şehadete koşmakla meşhursun

Hakiki kul olan gönlünde olmaz hiçbir zaman nalan

Bak gönlündeki imanla semada ki cümle melekler sana olmuş bakar hayran

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Nazar: Bakış anlamında kullandım

İnsanlığını Ara Sen Bul

Laf söz bilmeyen dinlemeyende olmaz ki hiç dost

Dost olmadığı gibi ona hiç insan denilmez olmaz kul

Dost olmayanın önüne serilmez bir eski çulla post

İnsan olmayana denir ara sen insanlığını ara sen bul

Mademki nefret dolusun istediğini hep yapacaksın

Merhametli bir kul gördüğünde sen hep kaçacaksın

Bir ömür boyu mutluluk nedir hiç sen yaşamayacaksın

İnsan olmayana denir ara sen insanlığını ara sen bul

Belli ey insan olmayan şeytanı hep sen anacaksın

Gittiğin nefret yolunda yolda acizliğinle kalacaksın

Gafletinle sen ne olduğunu anlamadan yanacaksın

İnsan olmayana denir ara sen insanlığını ara sen bul

İnsan kendi dostun arkadaşının silinmez aynasıdır

İnsan olmayanın sanki kıçına sürülmüştür nişadır

Durmaz nefretiyle ortalığı karıştırır her an fıldır fıldır

İnsan olmayana denir ara sen insanlığını ara sen bul

İnsan olmayanla oturup sen bir parça ağlayamazsın

Derdin var ise onunla hiçbir zaman paylaşamazsın

Yola çıkalım dersin bilmezsin niyetini yol alamazsın

İnsan olmayana denir ara sen insanlığını ara sen bul

Böylesine yeis ’ini kaybeden bilmem ki ne denir

Ne söyleşende anlamaz bilmez sanma beğenir

Bir parça sabrı yoktur bir anda bakarsın öfkelenir

İnsan olmayana denir ara sen insanlığını ara sen bul

Kul Mehmet’im nefret sahibini yaşadığı hayat değil

Git dersin pişmanlıkla Yüce Rahman önünde sen eğil

Cahilliğiyle parlar iman etmez ne söylediği belli değil

İnsan olmayana denir ara sen insanlığını ara sen bul

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

A helpless servant does not know that ( poem)

If the flow does not expire Fountain stopping in front of the container people do not live in water that the Lord gave water without water time passes and people live unaware of anything people will not have an instant-month drought servant is incapable not know Connecting the heart does not know the magnitude of the Lord The reason goes crazy crazy teens Yıkacakmış thinks rows of mountains one does not see the helplessness disease destroyed the lives of Learns did not know the value of healing people forget these moments servant is incapable not know Connecting the heart does not know the magnitude of the Lord I know the Koran says people do not know Nur exalted faith mercifully not seen standing opposite washes Everything that Rahman never knew Rahman Rahmani Endless cycle thinks he continued Thani The transfer ends now understands everything becomes human pity servant is incapable not know Connecting the heart does not know the magnitude of the Lord Lies with the enemies hate you What woke him and he sold his country He fits in with the enemy sinks Do not know where surprised to know that escapes Foot is attached to a stone Per capita income in a stone Dead addresses where those who know him very, very much live Died sees the truth explodes with regret crack servant is incapable not know Connecting the heart does not know the magnitude of the Lord So know without servants who do not believe in short, no truth servants Satan's spider crawls with the idea in mind weaves enemy in remembrance Mehmet Mehmet Aluç-Kul

Bilmez Aciz Olduğunu Kul

Çeşme akmazsa dolar mı önündeki kap durmadan

Suyu veren Rabbim suyu vermezse yaşar mı su olmadan insan

Hiçbir şeyden habersiz yaşar insan ve geçer zaman

Bir anlık aylık susuzlukla yok olacak insan

Bilmez aciz olduğunu kul

Bilmez Rabbinin büyüklüğünü gönülden bağlanmadan

Deli deli geçer nedense gençlik çağları

Yıkacakmış sanır sıra sıra dağları

Acizliğini görmez bir hastalıkla yıkılır canları

Şifanın değerini bilmezken öğrenir unutur insan bu anları

Bilmez aciz olduğunu kul

Bilmez Rabbinin büyüklüğünü gönülden bağlanmadan

Bilirim der insan bilmez Nur yüce Kur’an’ı imanı

Görmez yıkar karşısında merhametle duranı

Her şeyi veren Rahmandır bilmez hiç Rahmanı

Bitmez sanır sürdürdüğü devranı

Devran biter geç anlar her şeyi insan yazık olur

Bilmez aciz olduğunu kul

Bilmez Rabbinin büyüklüğünü gönülden bağlanmadan

Düşman dediğin nefreti ile yatar

Ona uyanlar ülkesini ne diye satar

Ona uyanlar düşman ile batar

Bilmez şaşırır bilmez ki nereye kaça

Ayağı takılır bir taşa

Başı gelir bir taşa

Ölür gider hani nerede diyenler ona çok çok çok yaşa

Ölünce gerçeği görür pişmanlığı ile patlar çatlar

Bilmez aciz olduğunu kul

Bilmez Rabbinin büyüklüğünü gönülden bağlanmadan

Yani kısacası iman etmeyen kul olmadan bilmez kul hiçbir gerçeği

Aklında fikrinde zikrinde gezer ağ örer düşman ile şeytanın örümceği

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Bakma Bana Gardiyan

Bakma bana gardiyan beni yakan hükmüme bakıp

Beni yakan bendeki ben değil şartların acizliğidir yakan

Alnıma çaldıysam kara leke yatıyorum işte yüreğime budur batan

Bana suçlu gibi bakma gardiyan bu bitirir beni sen misin yatan

Sen misin hükme hüküm veren olanları görmeden bakan

Bin bir pişmanlık içinde benim bu parmaklıklar içinde yatan

Ben miyim sana yabancı söyle gardiyan ben miyim yalancı

Sen misin bana yabancı söyle kim bu dünyada hancı

Bir lokma dedim bin eziyet ettiler sustum

Yüreğime soktukları onca işkenceleri geceleri kustum

Merhamet insaf dedim o bize ait dediler vurdular kaçtım

Kaçtım ama açtım etrafıma baktım kırdım fırıncının camını     

Aldığım bir kuru ekmek yıkmadım ya başına dükkânını

Sen misin hükme hüküm veren olanları görmeden bakan

Bin bir pişmanlık içinde benim bu parmaklıklar içinde yatan

Ben miyim sana yabancı söyle gardiyan ben miyim yalancı

Sen misin bana yabancı söyle kim bu dünyada hancı

Arz edemedim bu garip halimle şikâyetimi

Kim anlardı beni kim bilirdi sefil halimi

Şimdi dolduruyorum pişmanlıkla bu günümü

Elimden alma sakın umut denilen insanlık gülümü

Çıkmaz sokaklardır benim göremem ki ben zaten önümü

Bir çukur açarak sende düşürme içine beni koparma dilimi

Sen misin hükme hüküm veren olanları görmeden bakan

Bin bir pişmanlık içinde benim bu parmaklıklar içinde yatan

Ben miyim sana yabancı söyle gardiyan ben miyim yalancı

Sen misin bana yabancı söyle kim bu dünyada hancı

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Âlemlere Rahmet İçin Geldin

Sensiz varamadık hayatın farkına

Yakalanmıştık küfrün çarkına

Âlemlere Rahmet için geldin vardık farkına

Zalimin soktun taşı çarkına

Bu dünyada düşelim senin izine varalım gülüşüne

Ahirette varalım huzurla inşallah şefaatine

Gelmeden önce geceyi nurun sardı

Seni bekleyenlerin yüreğini sevinç aldı

Kokunu duyanlar cennetin kokusunu aldı

Gelişinle zalimleri yıkan bir korku sardı

Bu dünyada düşelim senin izine varalım gülüşüne

Ahirette varalım huzurla inşallah şefaatine

Gelişin bir şerefti bize Rahman olan yüceden

Merhametin rüzgârı sardı âlemi o ilk geceden

Anlatamadı seni gönüller yüz bin heceden

Cenneti gördük senin o nur gülüşünden

Bu dünyada düşelim senin izine varalım gülüşüne

Ahirette varalım huzurla inşallah şefaatine

Nur saçtın âleme yanaştık yanına

Nurdan can kattın âlemlerin canına

Kâfir nefretinden yaklaşamadı yanına

Nefret ile vardı cehennem ateşinin başına

Bu dünyada düşelim senin izine varalım gülüşüne

Ahirette varalım huzurla inşallah şefaatine

Seninle hayat buldu garipler

Sana koştu mazlum öksüzler

Merhametini kıskandı o zalimler

Çıkardın divanında binlerce âlimler

Bu dünyada düşelim senin izine varalım gülüşüne

Ahirette varalım huzurla inşallah şefaatine

Âlemlere Rahmetsin Nurdan Muhammed

Nurdan isminle şefaatçimizsin nurdan Ahmed

Bu âlemde hiç vermedin kimseye zahmet

Hep dilindeydi bizim için dua ile Rahmet

Bu dünyada düşelim senin izine varalım gülüşüne

Ahirette varalım huzurla inşallah şefaatine

Gelişinle getirdiğin nurdan haktır

Ölüm dedin sanmayın uzaktır

Nefis şeytanın size yaptığı dedin tuzaktır

Âlemlerin Rabbi dedin size çok yakındır

Bu dünyada düşelim senin izine varalım gülüşüne

Ahirette varalım huzurla inşallah şefaatine

Gelişinle nurunla güller kokunu aldı

Kokunu alan güllerin kokusu cenneti sardı

Seninle olan müminleri semada melekler kıskandı

Adı güzel kendi güzel Nurdan Ahmed

Bu dünyada düşelim senin izine varalım gülüşüne

Ahirette varalım huzurla inşallah şefaatine

Olduk sevinle yıldızlara âleme komşu

Sardı Âlemi gelişinin nurdan kokusu

Yıkıldı dünyayı yıkarım diyen zalimin ordusu

Bir asır çıkmaz artık onun bu korkusu

Bu dünyada düşelim senin izine varalım gülüşüne

Ahirette varalım huzurla inşallah şefaatine

Kul Mehmet’im Nur Resulü kelimeler yazarak bitirmez

Gül kokan Resulü anlatmaya heceler kalemler yetmez

Gül kokan Nur Resul ’süz olan bu âlemde ahirette gülmez

Bu âlemde onunla olan bu âlemde ölse de ölmez

Bu dünyada düşelim senin izine varalım gülüşüne

Ahirette varalım huzurla inşallah şefaatine

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Bir Soru Bir Cevap

Güleni ağlatan

Sevgiyi alıp süpüren

Ağlatarak bitiren

Uçuruma iten

Yakıp yıkan kül eden

Doğru yolda olanı yolda çıkaran

Söyleyin sizce nedir

Bilin ne olduğunu öğrenin

Kapınızı ona kapatın

Yanına sakın hiç yanaşmayın

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

1-

Gülenlerden Olmak İstiyoruz

İşte geldik gidiyoruz

Ne haldeyiz hiç bilmiyoruz

Ağlıyoruz hiç gülmüyoruz

Bu halimizle yaşarken söyleyin nasıl

Gülenlerden olmak istiyoruz

Beyaz defteri karayla doldurduk

Arayıp kendimizi mi bulduk

Dostu ararken yollarda kaybolduk

Bu halimizle yaşarken söyleyin nasıl

Gülenlerden olmak istiyoruz

Seher yeli gibi esmedik

Hep gürledik kükredik

Tatlı bir söz mü söyledik

Bu halimizle yaşarken söyleyin nasıl

Gülenlerden olmak istiyoruz

Bahar çiçekleri gibi açmadık

Solan çiçekler gibi solduk

Arayıp yolumuzu mu bulduk

Bu halimizle yaşarken söyleyin nasıl

Gülenlerden olmak istiyoruz

Kapıyı açıp buyur mu ettik

Tebessüm ettik güldük mü?

Ağlayanın gözünü mü sildik

Bu halimizle yaşarken söyleyin nasıl

Gülenlerden olmak istiyoruz

Yalnız başımıza kaldık

Neyi bulduksa kendimiz aldık

Derdi olanın yanında durmadık

Bu halimizle yaşarken söyleyin nasıl

Gülenlerden olmak istiyoruz

Gönül penceremize perde çektik

Merhameti gömdük bitirdik

Yüzümüze gülümseyeni terk ettik

Bu halimizle yaşarken söyleyin nasıl

Gülenlerden olmak istiyoruz

Halimiz gördüler güldüler

Bize sırıtıp gülerken öldürdüler

Birbirimizi ayrı yollara çektiler

Bu halimizle yaşarken söyleyin nasıl

Gülenlerden olmak istiyoruz

Tüm kazancın senindir dediler

Sadak verme malın biter dediler

Faiz ile hayat devam eder dediler

Belden aşağı vurdu yedirdiler

Bu halimizle yaşarken söyleyin nasıl

Gülenlerden olmak istiyoruz

Etrafımızı çevirdiler gidin diyemedik

Kapımızı açtık buyur ettik

Ağlattılar yok ettiler görmedik

Bu halimizle yaşarken söyleyin nasıl

Gülenlerden olmak istiyoruz

Açgözlünün davulunu çaldık

Zurna ile birde peşrev çektik

Ondan beter olduk hiç gülmedik

Bu halimizle yaşarken söyleyin nasıl

Gülenlerden olmak istiyoruz

Bu nasıl bir insanlığa ihanet

Hiç kalmamış bizde merhamet

Cümle canlar değil mi bize emanet

Bu halimizle yaşarken söyleyin nasıl

Gülenlerden olmak istiyoruz

Kul Mehmet’im yeter gerisi kalsın

Yüzümüze melekler söyleyin nasıl baksın

Kaçacak mezardan başka yerimiz yok

Söyleyin bu yüzsüzlüğümüz nereye kaçsın

Bu halimizle yaşarken söyleyin nasıl

Gülenlerden olmak istiyoruz

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-