Gönlümün en son sönmeyen ışığı, imanım ve aşkım ile sevdim seni, çöldeki susuzluğa hasret bedevi gibi seni sevdim…
Gecenin ayazında seni aradım, sokaklarda bulvarlarda ey gönlümün aşk ile dolu derin kuyusu olan sevgilim…
Görünmezlik iksirimi içtin giderken, aradım seni bulamıyorum, giderken hasretin iksirin bana mı içirdin, hasretinle yanıyorum.
Haydi, bana bunun bir şaka olduğunu söyle, inan hiç kızmayacağım sana.
Anladım şaka değil gerçek, geçlerin rüzgârda esen tül perdeler gibi gönlüm ayrılık rüzgârı peşinde uçtu, ben kayboldum seni ararken, ne olur gel sen beni bul bu bilinmezlik yolunda, tesbih taneleri gibi dağıldım yollarda ne olur gel topla beni Rahmanın aşkına ne olur gönlümün gülü…
Yüreğim sensiz üşüyerek ağlar, dilim tüm sözlere karşı boykot etmiş ismin ’den başka söz söylemiyor. Sensizliğimin adını koyamadım, kimisi deli der, kimi berduş, kimi akılsız der bilemezler ki ben aşkın deryasında kaybolan seni arıyorum.
Yıllar boyu hayalimin peşine düştüm, onu arıyorum bilmezler anlamazlar!
Ah bülbül olsam gönül bahçende sinene konsan, gece gündüz aşk ile ötsem aşk dolu şiirleri hece hece sana okusam, sen nereye saklansan da saklan ben seni arayıp bulacağım, bundan emin ol.
Ben gururu yıkılmış bir soytarı değilim gururla işim olmaz benim işim aşk ile gönül iledir bunu sen benden daha iyi bilirsin. Sevgiye aşka inanmayan sen, bir an arzularına yenik düşen ayrılık seline kapılan sen, yollarda seni ararken yorulmuyorum, uykular geceyi evleri şehirleri esir alsa da, ben uyanık olarak yol alıyorum.
Güneş gece olsa da benimle, gökyüzünde yıldızlar benimle seni aramam için güneş, içimi ısıtıyor ayaz gecelerde aşkınla beraber, yıldızlar karanlık yollarıma aşkın ışığı gibi yoluma ışık oluyor gecemi aydınlatıyor, tıpkı gülüşlerin gibi sen bilmezsin gülüşünün güzelliğini…
Bekle beni geliyorum, gönül elimle elinden tutacağım aşkı sana öğreteceğim gece gündüz.
Mehmet Aluç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder