Beni Şefkatli Yüreğinle Sar

Bu dünyada garip bir yolcuyuz dedim yanına geldim ey endamı güzel, aç gönül kapını al beni içeriye.

Sar beni, ıssız yalnızlık kokan yollardan geldim…

Şimdiye kadar rahmandan başka, saranım olmadı…

Yıllardır sarılmayı özledim, sımsıcak seven gözlerle bana bakılmasının hasretini yaşadım, sar beni karanlık yüreğim aydınlansın, sar yüreğimdeki acıların sesi kesilsin ey güzel.

Yüreğimde her zaman yağmurlar yağdı, sel oldu aldı götürdü annemden duyduğum şefkati…

Beni şefkatli yüreğinle sar, bitir hasretimi özlemlerimi sustur çığlıklarımı ey güzel…

Yıkık viran gönül hanemi, gülüşlerinle yeniden inşa et geliyorum sana doğru aç bana kollarını…

Aç gülümseyen gönül kapını bana, gözlerimde hasretle akan gözyaşlarımı, samimiyetim olarak kabul et.

Aydınlık gönlünle, karanlıkta kalmış gönlümü aydınlat ey güzel.

Mehmet Aluç