Ölümü
hasretin dudağından öptüm
Öldüm
ben o an ihanet dolu bakışların altında
Arama
musallada bedenim bulamazsın
Hayallerimin
mezarına gömdüler beni
Hayallerimin
yıkılışını gördüm
Yıkılan
hayallerimin dudağından öptüm
Öptüm
de binlerce defa ben öldüm
Artık
istemiyorum buseni
Ne
bana severek bakacak olan gözlerini
Hele
o sözlerini
Hatta
ve hatta
Seni
istemiyorum
Gelmen
fayda etmeyecek ki
Cansız
bedenim hayallerimin mezarlığında cansız
Koşman
gerektiğinde koşmadın
Sevmen
gerektiğinde sevmedin
Gelmen
gerektiğinde gelmedin
Kaçtın
Bana
küstün
Sensizliği
zehir gibi içime akıttın
Cehennem
kapısını açan anahtar gözlerinle
Baş
ağrısı ile kıvrandıran sözlerinle
Zindan
çiçeği karanlığınla
Artık
gelme
Sakın
ola timsah gözyaşlarını akıtma
Acizliğinle
yıkıl benim gibi
Sen
bilmezsin acizliği
Şimdi
bil yaşa doya doya
Hayat
yönünün pusulası kaysın
Hasretimin
labirentleri arasında feryatlarımın içinde kaybol
Anlamların
içinde anlamsızlık ile kal
Öfkemin
isyanımın vıcık vıcık çamurlarına bat
Kan
içinde ağlayan gözlerimin sızısını gör
Kükreyen
hasretin acısını yaşa
Hasret
dağında sana seslenirken
Feryadımın
çığlık yürek gümbürtülerini duy
Yüreğimin
vahalarda ıssız ulumalarımın yankısını duy
Ben
toprağa toprak bana sarılırken
Sen
var git senden güzel saran toprak var
Mehmet
Aluç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder