Sükûtumun ağlayan çığlıkları

Sükûtumun ağlayan çığlıkları lanetlerken,

Umman, umman sensizlik zulüm ’üne

Aşkım için çektirdiğin zulüm ün gözyaşlarını,

Çığlık çığlık kusmak istiyorum yüzüne

Vefasızlığının anaforunu savurmak istiyorum gözüne

Ta dilimin ucuna geliyor Sükûtumun ağlayan çığlıkları

Yutkunuyorum acı, acı zehir sözleri söyleyemiyorum

Mavi yeşil gözlerine dalınca bakınca kaybolunca

Ümitle yeşeren düşlerime seninle olunca

Nüktelerini idrak edince, inceliklerine dalınca

Aşk çizgimizin yolunda seni hece, hece anınca

Dua ufkunda seni isteyince Rahmanda

Ta dilimin ucuna geliyor Sükûtun ağlayan çığlıkları

Yutkunuyorum acı acı zehir sözleri söyleyemiyorum

Sensiz yaşamak âdeta ıstırap

Duyup hissettiğim besbelli bir buhran

İçim kanıyor seni anınca

Sanki bedenim kapkara bir ruha teslim sana bakınca

Ümitlerim dilim, dilim

Geçmiyor yar sana sözüm

Bir yanda sis ve duman

Gönlüme akseden gülüşün nede yaman

Sönmez bu aşkımın alevi sen bakar iken,

Suskun miskinliğinde azap gözlerinle zaman, zaman

Hiç olmazsa haykır bağır yaman, yaman

Dünyam zindan, anlarım hazan ve tufan

Yaşadıklarım ise tam bir tufan

Hayalin gibi yüzlerinde buğulu

Hayalin gibi sözlerinde buğulu

Nağmeler dinlemek isterdim kalbinin tellerinden,

Buğulu buğulu

Ayırsa beni dünyanın o tatlı hazan gamından kederinden

Sımsıkı zalim pençende kıvranırken ellerinde kalbim

Kükrer iken aslan yelesi sesimden

Ta dilimin ucuna geliyor Sükûtun ağlayan çığlıkları

Yutkunuyorum acı, acı zehir sözleri söyleyemiyorum

Beni tarumar eden terk edişini

Bekliyorum masumane gözlerindeki yakan gülüşünü

Sen yok oluşun talihsiz yolunda bekleyişinde uyuyup kaldın

Bense seni getirecek olan ak iklimin yolunda süzülüp geleceksin sandım

Sandım da kuruyup bir yaprak gibi kaldım

Bir kuru yaprak gibi bekledim de yandım

Aşkının narında çaresiz hülya âleminde sensiz biçare kaldım

Kanat çırpar iken çaresizce bekleyişim halaskâr ellerini bekledim

Nur çehreni bekledim hazan mevsimlerimde hep özledim

Beklerken seni kâbus ifrit gözlerin kâbus gözleri

Istırabının nefesi iblisinkine denk gözlerin çıktı karşıma

Düşlerim seninle apak

Savrulurken ömrümüz hazanla yaprak

Gecem gündüzüm bitap yaprak yaprak

Düşlerim artık oldu serap

Yandı ciğerim oldu kebap

Terk etmek sana düştü

Hazan mevsimi de bana düştü

Sebepler sukut etmiş

Sensizliğim sukut etmiş

Beni tarumar eden gidişin sukut etmiş

Düşün bunu

Sen görmesen de duyamasan da

Seni seven ben varım bu dünyada

Kulak ver rüzgâra yönel bu sessiz çığlığıma

Gönül kulağın ile dinle

Ölüm ölüm ağyar peşime düşmeden dinle

Sensizlikten ağlarım zarı zarı

Yokluğun alevleri tarumar yakar

Bilmem ki bundan sonra gelsen neye yarar

Bir süvari yetimiyim gölgeni arayan

Kalmışım irtihal zindanlarında sensiz

Bedenim irtihal, ellerim irtihal, ömrüm irtihal

Melal verir mi gözlerin masal, masal

Bu yangın bu Sükûtun ağlayan çığlıkları ile sönmez

Düşün bir yol bul gel vazgeç bu gönül sensiz ölmez

Sanki ufuklar kararınca hırlamak bana düştü

Kesildi bülbülün sesleri bana küstü

Duy artık ey zalim bu niyazımı

Derin uhrevi sızımı

Gör sıkılan yüreğimi o zalim pençende gör acımı

Kim bilir Rahman ne sürprizler gösterir görürsen sızımı

Görmezsen eyvahlar olsun yine yandım aşkın narında

Sığmaz olurum ufuklara aşkın harında

Kanlı kâbus yağar yağmur ki

 Bu yağmur harımı söndürmez.

Yürüyorum adım, adım yok, oluşun zindanına

 Yüzüm gülmez.

Bu yaptığın sana da kalmaz

Düşmüşüm bir zalim senin elinde oyuncak

Duaya varmaz elim yürürken o son kâbus

Kapıya kim kapayacak

Işığı sende bulurum sandım zalimliğin karanlığını buldum

Gölgelerin feryadı ile bedenimi yundum

Kaç defa göz, göze geldik hiç bilinmez

Bin defa sinemi deldin silinmez

Var olmak için zehri şerbet diye içtim serinletmez

Keşke bu bir maskaralık olsa

Benden aldığını veren sen kollarım da olsan

Bil ki gözlerim seninle açıldı ayan

Sensin dertlerime derman

Hep duydum ılık nefesini içimde

Her mevsim kokladım ayrı bir nefasetini,

Buhur buhur içimde.

Ne olur gülüver, geliver ikbalime

Sun bana visalini

Hep sana koştu bu gariban

Sende sanmıştım itminan

Sona eriyor artık günlerim

Bitsin artık hicranlı günlerim

Bir yok oluş kasvetiyle beklediğim günlerim

Gelsin artık Nevbahar günlerim

Hasretim sönsün ikbale dönsün özlerin

Ömür boyu nefsini ve şeytanı güldürdün

Birazda benim kalp ve gözüm gülsün

Tebessümle yaşayalım

Tebessümle ölelim

Saf, saf melekler insin aşkımıza

Gülüyor bak gözlerin ve melekler amelimize

Dalgalar koşsun visalimize

Bil ki o visalimizde cennetten köşkler zülâline

Yok, olmasın hülyalarım peş, peşe

Gamlı sitemkâr duruşun son bulsun

Doğsun artık Nevbahar

Sussun bağrımda inleyen zarı zarı o yârim diyen sesi

Buluşalım vuslatın zümrüt sema tepesinde

Gurbetin çığlıkları sussun sükûta ersin

Düşünce ıstırabı ile yoğrulmuş sitemler erisin

Buket buket gözlerin gülsün ellerimde nur nur gülsün

İkindi yağmurları ile yıkansın bedenlerimiz

Yol çizgimizi çizerken ikimizi var oluşun hikmetlerine yunsun

Kalmasın hayatımızda Hafâ

Kalbimiz ibresi dönsün artık bu safa

Derisi yüzülen dilimiz, sözümüz fikir birliğimizde

Dursun artık safta

Diriliş çağrısını bulalım artık bu hafta

Bunlar son sözlerim olabilir hatta

Bilmem ki bundan sonra gelsen neye yarar

Neye yaramaz

Ben kendimi ötelere bağladım

Ahirete açılan koridorda yürüyorum, elimde bir ok var

Günler baharı soluklarken ben gidiyorum sen kal nazlı yar

Bu nedenle

Ta dilimin ucuna geliyor Sükûtun ağlayan çığlıkları

Yutkunuyorum acı, zehir sözleri söyleyemiyorum

MEHMET ALUÇ

 ANKARA-SİNCAN

Visal: sevgiliye kavuşma

İtminan: inanma, güvenme

Neva bahar: yenibahar

Zülâline: gizli yollar

Halaskâr: kurtaran el,

İfrit: kötü ve korkunç cin

Ağyar: başkaları, yabancılar, eller

İrtihal: göçme, ölme

Melal: can sıkıntısı, utanç

Visal:/sevgiliye)kavuşma

Zülâline: saf tatlı su

Hafâ: gizli olmak, saklılık