Sevgi
miydi böylesine yüreğimi
paramparça eden, yoksa senin sonu bitmek bilmeyen arzuların ve kör
ihtirasların anlamsız bakışların mıydı yüreğimi paramparça eden?
Sevgi
gönle huzur veren bir duygudur, evet evet sendin yüreğimi paramparça eden ve bana sırıtarak gülen…
Umutlarım
kapımı gülümseyerek çalar iken, sen suratlarına kapıyı kapattın, görmedim sanma
o tutarsız davranışların hissiz bakışların ve sözlerinin
rüzgârında hep üzgün baktın, soğuk durdun gönül kapını dikenler ile kaplattın, yaklaşamadım sana.
Şimdi anlıyorum
ne sen bendin, nede ben sendim, aynı yolların yolcusunu olmayan yanlış durakta indirilmiş iki yabancı idik biz seninle.
Kıskançlıkların
yersiz tavırlarınla yıktın dünyamı, tüm suçlusu sensin, sevginin hiçbir suçu
yok şimdi anlıyorum
sana uzaktan el sallarken, seni yüreğimde kazıyarak
silerken anlıyorum…
Sakın
arkamdan koşarak
gelme, yüzüne bakacak yüz yok bende. Yıllarca itiraf etmeni hata benim demeni bekledim,
ama sen umursamaz tavırlarınla yıktın gönül dünyamı.
Yollar,
beraber yürüyen yolcularla yol olur gelene gülümser bunu sakın unutma. Damarlarımda
gezen yalnızlığı paramparça
ettim sana bıraktım, sen onunla benden fazla mutlu
olursun.
Kalbimi
tutan melekler, beni yeni mutluluğun deryasına doğru götürürken sana acıyorum, ama
elimden bir şey
gelmiyor senin için, hiçbir şeyi kabullenmeyen ret eden senin için. Elveda sana elveda
yalnızlığına…
Mehmet
Aluç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder