Rahman Vardır Neden Unutursun

Ey gönlüm neden dertler içinde ağlarsın

Dertlere derman olan Rahman var neden unutursun

Sanma bülbül feryat eder gül başında

Gülde kendi güzelliğini bulur neşeyle bekler öter yanında

Nazlı yarin gamzesinde güller solmuş olsada

Gamzesindeki oklar sinen delsede

Bir gün gülermi diyen umutsuzlukla kalsanda

Her kulu güldüren Rahman vardır neden unutursun

Sanma sakın ey gönlüm Rahman seni azat eyledi

Sınama ile gönlünü pişirir sonunda şad eder

Sen Rahman yolunda secde ile yürü Rahman seni sad eder

Her kulu güldüren Rahman vardır neden unutursun

 Kul Mehmet Ömrün hicran ile dolu olsada

Hicranı vuslat ile nurani eyler Rahman yol uzun olsada

Ağlasanda  üzülme gönül pınarından çiçekler açtırır

Her kulu güldüren Rahman vardır neden unutursun

Şad: Sevimli, neşeli.

Sad: kutlu, uğurlu. iyilik, kuvvetlilik. ashab isimlerinden, sa'd b. ebi vakkas. aşere-i mübeşşere (cennetle müjdelenmiş olanlar) dandır 

Hicran:Ayrılık