Sulamamış Çiçeği Bahçıvan

 

Gül açarken âleme kokusuyla gülümsemiş

Bülbül başında öterken gülümsemiş

Çiçek açmış gül ötmüş insanlar bu iki güzelliği görmüş sevmiş

Bahçıvan gülü kıskanmış renginden öten bülbülden dolayı

Sulamamış çiçeği hem gül ölmüş hem de bülbül aynı gün ölmüş

 

Artık ağlar bahçıvan sebep oldu diye iki ölüme

Çaremi olur ağlamak güle bülbüle o ölüme

Terk eder şehri varır kıraç dağlara söylemez tek kelime

Ağlasa boş kendi uçurumlara atsa bilir boşuna

Sulamamış çiçeği hem gül ölmüş hem de bülbül aynı gün ölmüş

 

Yüksek dağın başına bir gül dikmiş

Gece gündüz gözyaşı ile sulamış gülmüş

Gün gelmiş çiçek açmış bülbül uzak diyarlardan gelmiş gülmüş ötmüş

Bahçıvan sevincinde dünyalara sığmamış gülmüş gül ile bülbülü sevmiş

Artık bahçıvan gül bülbül dağın başında mutluluk içinde yaşamış gülümsemiş

 

Gün gelir artık ayrılık vaktidir kara kış kapıdadır

Ayrılmak çok zordur gül kurumakta bülbül eriyip bitmekte

Bahçıvan ise üzülüp yüreğinden parçalanmaktadır

Artık bahçıvan gül bülbül dağın başında yaşaması zormuş

Bu zorluğu çözecek çareler peşine sürüklemiş

 

Bahçıvan alır gülü koynuna bülbülü eline

Girer dağın içinde en derin mağaraya diker gülü yeniden

Sular gözyaşı ile sevgi ile yeniden açar rengârenk yeniden

Artık çıkmazlar mağarada bir ömür boyu gülümsemişler

Gün gelmiş üçü birden ölmüş aynı yerde aynı mezara gömülmüşler

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-