Ben Bilirim Ki İmanlı Gönül Merhametli Olur

Ben bilirim ki imanlı gönül merhametli olur, imanlı göz güzel görür çirkinlikleri siler, secde beş vakit olan baş, fikirsiz düşünceleri atar, izan ile idrak eder Kuran ile düşünür haksızlık yapmaz, haksızlığa dayanamaz karşı gelir. Yeri geldiğinde kendini yok sayar insanlığın mutluluğu için çalışır, gül kokan Resul de böyleydi kendisi de Gül kokan Resul izinde yürür. İnsanlığın ve dünyaya geliş amacımızda insanlığın mutluluğu için değil mi? Yüce Rahman gül kokan Resulü de bu nedenle Âlemlere Rahmet olarak göndermedi mi?

Yine bilirim Kuran Gül kokan Resul ve iman ile olan şımarık değildir, şımarıklık ile sadece kendisini hiç düşünmez, yüreğindeki kalp atışları insanlığın kurtuluşu mutluluğu içindir. Sonsuz Ahiret için çalışır Rahman ile gül kokan Resul rızasına ulaşmayı hedefler, insanlarda çıkar beklemez hep gönlündekini verir almayı hiç düşünmez. Tarifi mümkün olmayan imanın kalp atışlarının sabırsızlığı ile derman olmak yardımcı olmak için dertli olan kulların yardımına koşar. Gönlü vicdanı para karşısın da, dünya malı karşısında eğilmez Kuran Gül kokan Resul iman ile dimdik durur, kendisi yıkılsa da insanlar yıkılmasın diye uğraşır durur.

Dünyada insanların hakkını yiyerek oturanlara, kapılarında sopacılarla oturanların gözlerine yüreğine o sopayı haksızlığı güzellikle sokar, o haksızlığın önünü keser. İnsanların yarınlarına ait düşlerine hayallerine sınır koyanların ayaklarına engel olur, düşler ve hayallerin yoksul kimsesiz boynu bükük kalmasında asla müsaade etmez. Gönülleri kırmaz inşa eder.
Yine bilirim Kuran Gül kokan Resul ve iman ile olan kendisi ağlar, insanların ağlamasına izin vermez tıpkı gül kokan Resul gibi. İşte İslam ve mümin Müslüman budur, bundan başka model var ise o İslam değildir onu yaşayan mümin ve Müslüman değildir. O sadece nefis ve şeytanın yardakçılarına ve şeytana esir olmuş zavallı bir mahlûktur, mahlûktur diyorum, çünkü insan bu değildir. Selam ve dua ile…

İman ile olan gönül merhametli olur

Rahmana ulaşır kendi yolunu bulur

Her an gönlü olur inan neşeli

İman yoluna aşk ile düştü düşeli

İmansız gönül benzer değersiz çakıl taşına

Nefis şeytan ile gezer neler gelir başına

Mutlulukla olmaz gönül gelmez tatlı pınar başına

Bir karış kefen için değimli son bu nefret niye

İman ile nefret şeytan çöktü

Nefret şeytan zaten gönüle yüktü

Zalim imanı görünce karanlık dehlizlere gönüldü

Bir karış kefen için değimli son bu nefret niye

İman ile gönüller paklandı

Şeytan bir anda yok oldu saklandı

Nefret ile iftiraya uğrayanlar aklandı

Bir karış kefen için değimli son bu nefret niye

İmandır gönülleri dindiren

Gönülde sevgiyi aşkı yeryüzüne indiren

Nefreti değimli, iman söndüren

Bir karış kefen için değimli son bu nefret niye

Kul Mehmet’im iman gerekir kullara âleme

Nefret ile kötü söz gelmez yazan bu kaleme

Her duanda iyilik güzellikten başka bir şey dileme

Bir karış kefen için değimli son bu nefret niye

Mehmet Aluç