Hiç düşündün mü kaç kalp kırdın
Hayat denilen yolda nasıl yalnız kaldın
Halim ne olacak diye sordun mu kendine
Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine
Gam yükünü boşa topladın elinde tuttun
Aradın da sanki dengini mi buldun
Sararan yapraklar gibi soldun
Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine
Bilmedin irfan yolunun kuluyuz
İrfan yolunda ağaç olmuş dalıyız
Yüce Allah’a şükür eden kuluyuz
Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine
Yürürken kendinden yükseğe bakma
Hayat denilen yolda gönül yakma
Nefis ile şeytanı koluna takma
Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine
Dert değmesin gönül denilen kuşuna
Kederler değmesin kara kalem kaşına
Nefretin taşı değmesin başına
Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine
Gönlünde iman ile seyreyle alemi
Merhametle çıkar gönülde kalemi
Merhameti al yanına kul gönlüne katma elemi
Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine
Çöl olan gönül tarlasında açılsın güller
Gönül yıkan derdi ne bilsin gülenler
Kul Mehmet’im haydi yaraya dermanı sarsın bilenler
Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine
Mehmet Aluç (Kul Mehmet)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder