Ah O An Kerbelâ Değil Âlem Yandı...

Vakit mi cehennem elbisesi mi giymişti

Yez’it mi üstüne nefreti dünyalık edepsizliği ile birlikte giymişti

Zaman koşarken sona Hz Hüseyin’e,

 Gül kokan Resul’ün torununa doğru.

Zaman’a sona vakti kana bulayan merhametsiz gönüller,

Cehennem’den alev atına binmiş kendi alevlerinde yanmaya koşarken.

Zaman kâinata her daim dedesi gibi gülümseyen Hz Hüseyin’e gülümserken

Birazdan cümle Müslümanlar ve insanlarca acısını kalbinde silemeyeceği

O zalim ve melun zalimlerin vahşetine bir adım kalırken

Karardı gökyüzü kabardı, cehennem son sürati ile

Yolda nefreti ile cehennemin alev atına binerek koşanlara doğru

Ah Kerbela gönüller ismini anınca alevinle kavrulur

Ah kerbela ismin anılınca gözlerde yaşlar akar kurur

Ah yez’it ismin anılınca cehennemde alevler harlanır

Sanki sanki o an dünyayı kaplar o an alevi

Ah o an kerbela değil âlem yandı

Gönüller susuzluktan kavruldu

Merhametsizlikten kâinat kurudu

Ah olsaydık bir fırtına

O yez’itin suratına binler kumla dolsaydık

Ah yıldırım olsaydık bin yıldırım

O yez’it ve adamlarının kalbine hançer gibi saplansaydık

Ah yetişemedik gül kokan nebinin torunu

Ciğer paresi Hz Hüseyin’imize

Göğsümüzü parçalayarak siper olamadık

Yer yarıldı merhamet sanki silindi âlemde

Gönüller silindi bir anda sanki cehennem alevi sardı

Kanın toprağa damlamadan

Melekler seni kucakladı uçtular seninle cennete

Cennet gülüşünle nurlandı cennet sen meleklerin kanadında uçtun

Gül kokan nur dedenle buluştun

Cennet nurla doldu sen uçtun

Bizler nefretin önüne kalkan olamadık

Yanan yüreğimizin susuzluğunda kaldık

Cehennem alevinde yandık

Kavrulduk…

Eyvah ki eyvah

Artık bulunur mu bu dermansızlığa bir derman

Yolda gözünden alev saçanlara

Bulunur mu bir damla su söndürmek için

Gül kokulu Nur deden yolunda

Uğrarken Kerbela’ya

Gülüşün hala kumlarda parıldar iken

Yez’it'in feryadında her adımında kendisini yakan

Cehennem alevinin sıcaklığı kumlarda yanarken

Gülüşünde bir dem mutluluk alan bizler

Özlemine kanarken

Söz söylemez dillerimizle pişmanlığımızla seni anıyoruz

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-