Uzaklaşma benden

Geç karşıma yeniden şiirler yazdır bana

Hecelerim kalemim suskunluğa ermeden

Hasret gelip kapımda bana gülümsemeden

Uzaklaşma benden hasret değmesin cana

Ecel gelmeden gel bu ömrüm sona ermeden

Cümlelerim hecelerimle bana her gün küskün

Yazdığım şiirler ne yapsam yazılmıyor düzgün

Suç bende sanki o yar değildi bana düşkün

Uzaklaşma benden hasret değmesin cana

Ecel gelmeden gel bu ömrüm sona ermeden

Hasret sürgün etmeden biz onu edelim sürgün  

Hasret ilinde hasretle yaşanılmaz ki düzgün

Yakışmaz bize bu hayatta yaşamak bize küskün

Uzaklaşma benden hasret değmesin cana

Ecel gelmeden gel bu ömrüm sona ermeden

Onca hesabım seninleydi topladım çarptım olmadı

Bilmem suçum neydi gözlerin bana hiç bakmadı

İçini boşalttığın o gönlün aşkımızla neden dolmadı

Uzaklaşma benden hasret değmesin cana

Ecel gelmeden gel bu ömrüm sona ermeden

Kul Mehmet’im hasretini ömrüne konduramadığım

Terk etti gitti beni bir an ismin anmadan duramadığım

Hasret alnıma yazılmış onu bir türlü silemediğim

Uzaklaşma benden hasret değmesin cana

Ecel gelmeden gel bu ömrüm sona ermeden

Mehmet Aluç / Kul Mehmet