Bu Gönül Senindir Dedi Ebedi

Gönüldür bu âşık oldu Derdimi bilmem kimlere anlatayım Sabır etmesi pek zordur gönlüm aşk ile doldu Sabır derler sabrı dinlemez gönül onsuz nasıl yatayım Aşkı bilmeden konuşurlar unut derler nasıl unutayım Üzülmek çare değilmiş aşkın yolunda Tek ümidim aşk ile takayım onu gönül koluma İnşallah bir gün gelirde girer koluma Derdimi anlatacak halim kalmadı Ağlayarak halimi anlatacağım kimse kalmadı Beni avutacak halime derman olacak yollar olmadı Tek çaresi aşk ile kollarına sarılmak Ya da terki diyar eyleyerek çöllerde kavrulmak İlahi bu gönlümü yakan aşk ile kavuştur Ya da cansız tabut ile beni yakan bu ateşten uzaklaştır Gönül kuştur konmaz başka gönül kuşun bağına Nasıl anlatayım bağrımdaki aşkı nazlı yârin umman gönül dağına Anlar mı halimi anlatsam mezara dönmüş gönül derdimden Anlar mı bu aşkı kondurur mu dudağına Dudağındaki aşkı kondurur mu buse ile dudağıma Kuruyan gözyaşımı siler mi ola Çağırsam da çıkar mı acep yola Bilmem ki halim acep ne ola Varıp kapısına gönlümdeki mezarın kapısın açayım ona Belki anlar aşkın dilinden Mezara dönmüş gönlüme saraylar kondurur kendi elinden Vardım kapısına gönül kapısını aşkın dili ile çaldım Kim o deyince seninim dedim Açtım gönül kapımı önüne serdim Aldı gönlümü gönlünü elime verdi Yıllardır gelirsin diye bekledim avundum dedi Be ey gafil âşık bu gönül senindir dedi ebedi Gönlümü aşkın hamuruna aşk ile beledi Uçtuk dünya âleminden cennet kapısına koştuk Allah’ın hikmeti ile uçuyor cennete bu iki güzel kuş ne hoştuk Hem dünyada hem de ahirette Yüce Allah’ın izni ile buluştuk Mehmet Aluç