Ey gönlüm Özgecan’ın ailesinin acısına mı yanalım, insanlığın ve duygu
ve hislerin bitişini, vicdansız şerefsiz onun bunun çocuğunun vahşetine mi
yanalım? Cümleler sözlerin bittiği yerdeyiz! Böylesi acının kor alevini acaba
ne söndürür bilemiyorum!
Çaresizliğe hüküm giymiş bu anı ancak bir idam, evet harika bir idam
temizler, hem de ulu orta herkesin gönü önünde…
Acılar, vicdan ağlıyor, gökler ağlıyor, melekler ağlıyor, yavaşça gönüllerdeki
umutlar batıyor karanlıklara doğru…
Bir gönülde yağmur yağan sokakları, tebessüm eden dudakları, yarınları söndü…
Neşeyle bakan gözler soldu…
Kalemimde mürekkep, yüreğimde mısralar bitti sadece acı hüsran vahşetin
gözyaşları, çaresizliğin vahşetin acısı var…
Çaresizliğe hüküm giymiş bu anı ancak bir idam, evet harika bir idam temizler,
hem de ulu orta herkesin gözü önünde…
Mehmet Aluç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder