Kendi Kazdığı Mezarda

İnsan kendi mezarını kazar

 Yakan nefreti ile içinde yatar

Geride kalanların günahını alır

Kendi kazdığı mezarda pişman figan eder

Bu kalem ah daha neleri yazarda

İnsan güzelliklerde neden kaçarda

Sonra pişmanlıkla hüngür hüngür ağlarda

Kendi kazdığı mezarda pişman figan eder

Utanmadan haksızlığın sazını çalar

Edepsizce yakar yıkar birde bakar

En sonunda içinde kendiside yanar

Kendi kazdığı mezarda pişman figan eder

Dört bir yanda kırılır umudumuz kolumuz

Musallada alınır nefret kokan soluğumuz

Pişmanlığa çıkar dört bir yanda yolumuz

Kendi kazdığı mezarda pişman figan eder

Gönülleri insan yakan yaktığını bilmez mi?

Yaktığı ateşte yanacağını görmez mi?

Merhamet varken merhametle sevilmez mi?

Kendi kazdığı mezarda pişman figan eder

Kapkara gözleri ile nefretin gözleri görülmez mi?

Nefret içinde masumların öldüğü sezilmez mi?

Karanlık yollarda kendi kaybolacağını insan hissetmez mi?

Kendi kazdığı mezarda pişman figan eder

Dermanı bitirir kaybettirir kul

Sonra der yandı eyvah canım

Be ey gafil ne ararsın

Canıma yok mu diye dermanı

Kendi kazdığı mezarda pişman figan eder

Kul Mehmet'im vade gelip dolunca

Mezarda kul yaptığı ile solunca

Cehennem ateşi har ile kulu yutunca

Kendi kazdığı mezarda pişman figan eder

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-