Son sözünü dinledim.

Son sözünü dinledim ben inanın utandım

Başımı öne eğdim kendimi bulamadım

Kaçmak için yer aradım hiç hiç bulamadım

Kendi karanlığımda kendimi ararken kayboldum

Devasız hallerimiz nasıl devam eder sürer

Harap yollar nasıl olur önümüze dizilir birer birer

Gönlümüze bu hasreti kim nerede nasıl dizer

Kendi karanlığımda kendimi ararken kayboldum

Ortalıkta gezer bir takım yüzsüz insanlar

Merhametsizce yıkılır viran olur cümle bağlar

Sen söyle sen kimsin kim senin canın hey dağlar

Kendi karanlığımda kendimi ararken kayboldum

Gönül kıblenin yönü işte bak şaşmış

Seni bela diye salan ortada bak kalmış

Yakmak için yola çıkanlar çıkmadan yanmış

Kendi karanlığımda kendimi ararken kayboldum

Karanlık odamda sallanıp dururken boş beşik

Dikenlerle döşenmiş gelip geçtiğim bastığım eşik

İçerde mahzun kalan ben yüreğim delik deşik

Kendi karanlığımda kendimi aradım kayboldum

İşte karşı pencerede o pencereyi son defa kapatacağım

Karşıda bekleyen o musalla taşında bizlerde yatacağız

Kaçışı mümkün değil ölürken ölümün gözlerinde bakacağız

Kendi karanlığımda kendimi aradım kayboldum

Soğuk ayazda soğuk yüzüyle gülümseyen sen teneşir

Melekler yaptığım günahın defterini taşırken bekleşir

Taşırken tabutum ağır yükümden taşıyanların işi güçleşir

Kendi karanlığımda kendimi aradım kayboldum

Beni artık bekleme günahla doldurduğum sıcacık yatağım

Artık cehennemde senden daha sıcağında ben yatacağım

Belki feryat ederken neden soğuk olmadın diye sana kin kusacağım

Kendi karanlığımda kendimi aradım kayboldum

Son sözlerimin sancısında ecel alıp giderken son kez bakacağım

Artık kaçmak istesem de kendi günahlarımda yanarak paklanacağım

Artık bunu hak ettim cehennemde yanarken paklanmak için kaçmayacağım

Kendi karanlığımda kendimi aradım kayboldum

Son günah dolu yolumun dönemecinde yürürken

Ağaçların dallarına astığım nefretimi görürken

Beklediğim ecel kapkara gözleri ile beni cehennemime götürürken

Kendi karanlığımda kendimi aradım kayboldum

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-