Kendini Bilmeyen Rahmanı Bilmez

Kendini Bilmeyen Rahmanı Bilmez

Gelir geçer bu zaman

İnsanoğlu için nedir zaman

Savrulup boşa harcanılan bir an

Boşa geçen zaman bir daha ele geçmez

Zamanı bilmeyen cihana gülmez

Cihana gülmeyen anını bilmez

Anını bilmeyen kendini görmez

Kendini bilmeyen Rahmanı bilmez

Rahman ‘sız kul nefis şeytanı bilir acılar çeker

Rahman ’sız kul viran olur cehenneme düşer

Hicap perdesini nefis şeytan kaldırır

Hicapsız kulu nefis şeytan aldatır

Aldanan kulu kendini kandırır

Kendini bilmeyen Rahmanı bilmez

Rahman ‘sız kul nefis şeytanı bilir acılar çeker

Rahman ’sız kul viran olur cehenneme düşer

Erişir ecel tatlı olan bu cana

Rahman ‘sız kalan kul cehenneme düşer yana yana

Arar bulamaz bir derman bu tatlı cana

Kendini bilmeyen Rahmanı bilmez

Rahman ‘sız kul nefis şeytanı bilir acılar çeker

Rahman ’sız kul viran olur cehenneme düşer

Arayıp Rahmanı kendini bulmalı

Allah’a şükür eden kul olmalı

Secde edenlerle birlikte olmalı

Arayıp yaratılış sırrına varmalı

Kendini bilmeyen Rahmanı bilmez

Rahman ‘sız kul nefis şeytanı bilir acılar çeker

Rahman ’sız kul viran olur cehenneme düşer

Bak âleme gelen gider nicemiz

Nurlarla dolsun gündüzümüz gecemiz

Rahman ‘sız çaresiz kalır dertlerimiz

Açmadan solar taze gülüşlerimiz

Hak yolunda verelim son nefeslerimiz

Kendini bilmeyen Rahmanı bilmez

Rahman ‘sız kul nefis şeytanı bilir acılar çeker

Rahman ’sız kul viran olur cehenneme düşer

Kul Mehmet’im hakkın yoluna girdik

Hakkın nuruna birlikte cümlemizle erdik

Hakkın nurunu cümle gönüllerde kâinatta gördük

Hak yolunda nimetlere ettik bizler şükür

Kendini bilmeyen Rahmanı bilmez

Rahman ‘sız kul nefis şeytanı bilir acılar çeker

Rahman ’sız kul viran olur cehenneme düşer

Mehmet Aluç-Kul Mehmet