Sözlerim

Saracaksan yaranı yârine sardır, başkaları sararken kanatır, hiç kimse yar gibi hafif dokunuşlarıyla dokunamaz saramaz, incitir.

Sana içimi açamazken, nasıl ayrılıklara yelken açmamı benden isteyebilirsin? Nasıl ayrılığa doğru yürümemi benden bekleyebilirsin?

Gitmemi benden isteme, ben daha sana gelmenin tadına varamadım ki, gitmenin acısı ile bu gönlüm yakayım ıstırap içinde kalayım!

Gitmek bir yara, kalmak cennet bahçelerinde yâri ile gezintiye çıkmak var iken ey sevgilim gitmeleri sen ve ben unutalım…

Hayatım seninle son durağa kadar gidecekse şunu bil ey sevgilim, hayatımızda müsait bir durak olmayacak tek bir durak olacak bu da son durak, bunu iyi bil de beni öyle sev sevgilim.

Küçükken düşerdim dizlerim kanar acırdı annem öper geçerdi, şimdi aşka düştüm gönlüm kanıyor annem öpse de geçmiyor, bu gönlüm annen değil sevdiğin gelsin öpsün sarsın diyor.

Aşk ile gönlünde bahar çiçeklerini açtır, sonbahar mevsimi aşka yakışmaz, aşkı soldurur hicran kapısına götürür.

Ben yaramaz bir çocuktum çocukluğumda, şimdi hala yaramazım ve bu yaramazlığımı çok seviyorum, sen beni unut dedikçe ben hala yaramazlık yaparak seni unutmak istemiyorum. Gel sende benimle yaramazlık yap, iki yaramaz çocuk gibi birbirimize sarılalım.

Ben seninle karanlıklarımı gündüz yaptım, şimdi bana sakın ola ayrılık sözlerini söyleme hatırlatma, ben artık karanlıklarda yaşayamam, korkarım.

29 harften üç hece aldım gönlüne gönlüme “aşk” diye aşkı yazdım, geriye kalan 26 harfi başımıza nöbetçi diye diktim, ayrılık hicran gözyaşı etrafını etrafımızı sarmasın diye.

Ben saatin yelkovanında akrebinde dolaşırken her an her saat başı seni bekledim yolunu gözledim, dakikalar asır oldu, sen hala bir saniye olarak yanıma gelmedin…

Mehmet Aluç-Kul Mehmet