Af Et Bizi Aylanım

Ruhumuzun açık kapısı sevgi ile vardır bilirdik yanılmışız Aylanım

Ruhumuzda yokmuş kapısı da nefret kin ile kapalıymış hatırlattın Aylanım

Nefret kin arkasında dünya malına sevgi diye yaşadığımız boş serüvenmiş

Bereketsiz yüreğimizle ancak sana dünyaya felaket getirdik Af et bizi Aylanım

Şehla değil gözlerimiz bin yerden kusurlu kör görmez

Yelkeni kopmuş kayık gibi yüreğimiz seni sahile ölüme attı

İnsanlığımız seni sahile ölüme attı arkasında gitti yattı

Bin bir hayallerinin içine insan olmayan insanlığımız acı zehir kattı

Bereketsiz yüreğimizle ancak sana dünyaya felaket getirdik Af et bizi Aylanım

Aslında bir palavra insanlığımız gönlümüz hayatımız adımlarımız palavra

Yüreğimizde varmış kör gözle görmeyiz derinden açık yara

Sen düştün ana karaya biz düştük cehennemden çukura

İnsanlığımız etmezmiş gösterdin bize beş para

Bereketsiz yüreğimizle ancak sana dünyaya felaket getirdik Af et bizi Aylanım

Sen bencilliğimizle yalancılık kendimizi beğenmişlikle çocukluk dalını kırdın yıkıldın

Dalgalar seni değil bizleri yuttu senden önce anlayamadık kendimizi insan saydık yanıldık

Kanatlandın cennete uçtun merhametin sahibi Yüce Allah'a ulaştın, biz nefret ile kaldık

Kul Mehmet'im der ki insanlığımız etmezmiş gösterdin bize beş para

Bereketsiz yüreğimizle ancak sana dünyaya felaket getirdik Af et bizi Aylanım

Mehmet Aluç-Kul Mehmet